ภาษาอังกฤษ

regulation

แปลว่า ข้อควรปฏิบัติ

ตัวอย่าง พนักงานควรกระทำตามข้อควรปฏิบัติของโรงงานเพื่อป้องกันอุบัติเหตุที่อาจจะเกิดขึ้น

เพิ่มเติม กฎระเบียบต่างๆ

แปลว่า ระเบียบปฏิบัติ

ตัวอย่าง ทุกคนทำตามนโยบาย และตามหน้าที่จนกลายเป็นระเบียบปฏิบัติ

แปลว่า ข้อกติกา

ตัวอย่าง นักกีฬาต้องเคารพข้อกติกาของการแข่งขัน

เพิ่มเติม ข้อที่นัดหมายกันไว้, เงื่อนไขที่กำหนดไว้

แปลว่า แนวปฏิบัติ

ตัวอย่าง การดำเนินงานกิจการนักศึกษาควรยึดระเบียบและกฎเกณฑ์อันเดียวกัน เพื่อมิให้แนวปฏิบัติแตกต่างกัน

เพิ่มเติม แนวทางในประพฤติตน

แปลว่า กฎเกณฑ์

ตัวอย่าง การทำงานต้องเป็นไปตามกฎเกณฑ์ที่บริษัทกำหนด

เพิ่มเติม ข้อกำหนดที่วางไว้เป็นหลักเป็นเกณฑ์

แปลว่า กฎ

ตัวอย่าง เมื่อเราอยู่ในสังคมเราจะเรียนรู้เกี่ยวกับค่านิยมและกฎที่เป็นข้อห้ามของสังคม

เพิ่มเติม ข้อกำหนดหรือข้อบัญญัติที่บังคับให้ต้องมีการปฏิบัติตาม เช่น กฎกระทรวง กฎหมาย

แปลว่า ข้อบังคับ

ตัวอย่าง ส่วนราชการมีข้อบังคับให้ทุกคนปฏิบัติตาม

เพิ่มเติม บทบัญญัติที่เป็นชั้นข้อบังคับ ซึ่งกำหนดขึ้นไว้เป็นระเบียบในการปฏิบัติหรือดำเนินการตามกฎหมาย

แปลว่า บัญญัติ

ตัวอย่าง เขาผิดบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า สมควรได้รับการลงโทษ

เพิ่มเติม ข้อความที่ตราหรือกำหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย

แปลว่า กำหนดกฎเกณฑ์

ตัวอย่าง การที่สังคมได้มีกำหนดกฎเกณฑ์ต่างๆ ขึ้นเพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติไปในแนวทางเดียวกัน

แปลว่า ระเบียบวิธี

ตัวอย่าง รัฐต้องใช้กฎมายเป็นเครื่องกำหนดระเบียบการปกครอง และเป็นแนวทางดำเนินการตามระเบียบวิธีของทางราชการ

เพิ่มเติม วิธีการซึ่งจัดทำไว้อย่างเป็นระบบระเบียบ

แปลว่า ฐิติ

แปลว่า กฎข้อบังคับ

ตัวอย่าง โรงเรียนมีกฎข้อบังคับไม่ให้นักเรียนใส่ของมีค่า เช่น แหวน สร้อย มาโรงเรียน

เพิ่มเติม บทบัญญัติที่เป็นชั้นข้อบังคับ ซึ่งกำหนดไว้เป็นระเบียบหรือดำเนินการตามกฎหมาย, ปัจจุบันนิยมใช้ว่าข้อบังคับ

แปลว่า กฎข้อบังคับ, ข้อบังคับ, กฎเกณฑ์, ระเบียบ

แปลว่า ข้อกำหนด

ตัวอย่าง การวิจัยขั้นพื้นฐานกลายเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นของการทำวิจัย

เพิ่มเติม ข้อความที่ระบุเป็นหลักเกณฑ์หรือวิธีการให้บุคคลที่เกี่ยวข้องต้องปฏิบัติหรือดำเนินการในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

แปลว่า ระเบียบวิธี

เพิ่มเติม วิธีการซึ่งจัดทำไว้อย่างเป็นระบบระเบียบ

แปลว่า ฐิติ

แปลว่า ระเบียบการ

ตัวอย่าง โรงเรียนนี้มีนโยบายและหลักการในการกำหนดเวลาเรียน วันหยุด และระเบียบการอื่นๆ ที่เด่นชัด

เพิ่มเติม ข้อกำหนดหรือข้อบังคับที่บัญญัติขึ้นเป็นแนวปฏิบัติ

แปลว่า การวางข้อกำหนด, การกำหนดกฏเกณฑ์

พจนานุกรมไทย กฎ หมายถึง:

[กด] (โบ) ก. จดไว้เป็นหลักฐาน เช่น ให้นายยกกระบัตรกฎปากหลากคําไว้. (กฎหมายอายัดทาส), ตรา เช่น ตรัสแก่ขุนศรีภูริปรีชาให้กฎเป็นตําราไว้. (อัยการเบ็ดเสร็จ), “พระมหาธรรมราชาก็ตรัสให้กฎลงมาให้เอาพระยารามเป็นพระยาพิชัย”. (พงศ. ๑๑๓๖). (เทียบ ข. กต่ ว่า จด). น. คําบังคับ เช่น จึ่งสมเด็จพระมหินทราธิราชเจ้าแผ่นดินก็ตรัสให้ทําตามกฎให้ลงมานั้นทุกประการ. (พงศ. ๑๑๓๖); (กฎ) ข้อกําหนดหรือข้อบัญญัติที่บังคับให้ต้องมีการปฏิบัติตาม เช่น กฎกระทรวง กฎหมาย; (วิทยา) ข้อกําหนดในเรื่องธรรมชาติตามที่ค้นคว้าได้. (อ. law).

พจนานุกรมไทย กฎข้อบังคับ หมายถึง:

(กฎ) น. บทบัญญัติที่เป็นชั้นข้อบังคับซึ่งกําหนดขึ้นไว้เป็นระเบียบในการปฏิบัติหรือดําเนินการตามกฎหมาย, ปัจจุบันนิยมใช้ว่า ข้อบังคับ.

พจนานุกรมไทย กฎเกณฑ์ หมายถึง:

น. ข้อกําหนดที่วางไว้เป็นหลัก, หลักเกณฑ์.

พจนานุกรมไทย ข้อกติกา หมายถึง:

น. ข้อตกลง, ข้อกําหนด, ข้อที่นัดหมายกันไว้, เงื่อนไขที่กําหนดไว้.

พจนานุกรมไทย ข้อกำหนด หมายถึง:

น. ข้อความที่ระบุเป็นหลักเกณฑ์หรือวิธีการให้บุคคลที่เกี่ยวข้องต้องปฏิบัติหรือดําเนินการในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง.

พจนานุกรมไทย ข้อบังคับ หมายถึง:

(กฎ) ดู กฎข้อบังคับ.

พจนานุกรมไทย ฐิติ หมายถึง:

[ถิติ] น. การตั้งอยู่, การยืนอยู่, การดํารงอยู่; การเป็นไป, ความมีชีวิตอยู่; การหยุดอยู่; ความมั่นคง, ความอดทน; ตำแหน่ง, ที่อยู่; ข้อบังคับ, ข้อบัญญัติ; ความแน่นอน. (ป.).

พจนานุกรมไทย บัญญัติ หมายถึง:

[บันหฺยัด] น. ข้อความที่ตราหรือกําหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น พระราชบัญญัติ พุทธบัญญัติ บัญญัติ ๑๐ ประการ. ก. ตราหรือกําหนดขึ้นไว้เป็นข้อบังคับ เป็นหลักเกณฑ์ หรือเป็นกฎหมาย เช่น บัญญัติศัพท์ บัญญัติกฎหมาย. (ป. ปญฺตฺติ).

พจนานุกรมไทย ระเบียบการ หมายถึง: