ภาษาอังกฤษ

swell

แปลว่า คนชอบแต่งตัว (คำไม่เป็นทางการ), คนสำอาง, คนหรูหรา

แปลว่า การบวม, การพอง, การโป่งนูน

แปลว่า ลักษณะกลมๆ

แปลว่า เสียงดนตรีที่ค่อยๆ ดังขึ้น, เสียงที่ดังขึ้น

แปลว่า การเพิ่มของขนาด, การเพิ่มของปริมาณ

แปลว่า คลื่นขนาดใหญ่, การกระเพื่อมเป็นคลื่น

แปลว่า ป่อง, โป่ง, พอง

แปลว่า กระเพื่อมขึ้นๆ ลงๆ, เป็นคลื่น

แปลว่า เพิ่มขนาด, เพิ่มปริมาณ, เพิ่มจำนวน

แปลว่า อูม

ตัวอย่าง ด้านหลังของพระเนื้อดินเผาบางองค์จะอูมเหมือนหลังเต่า ส่วนองค์ที่หลังเรียบก็มีบ้าง แต่น้อยมาก

เพิ่มเติม โป่งพอง, เบ่งนูนขึ้น

แปลว่า พอง

ตัวอย่าง เมื่อบรรยากาศลดลงความกดดันของก๊าซภายในจะดันภาชนะบรรจุก๊าซให้พองออก

เพิ่มเติม บวมขึ้นมา, ฟูขึ้นมา, โป่งขึ้นมา, ตั้งขึ้น

แปลว่า เจ่อ

ตัวอย่าง เขาโดนต่อยจนปากเจ่อไป 3 วัน

เพิ่มเติม อาการที่ปากบวมยื่นออกมาหรือมีลักษณะเช่นนั้น

แปลว่า นูน

ตัวอย่าง แผลเป็นที่ขานูนออกมามากจนสังเกตเห็นได้ง่าย

แปลว่า ฟูด

ตัวอย่าง ระวังกะทิฟูดล้นหม้อ เดี๋ยวหัวกะทิจะไปหมด

เพิ่มเติม พ้นหรือเลยระดับที่เปี่ยมอยู่แล้วขึ้นไปอีก

แปลว่า พองตัว

ตัวอย่าง เมื่อก๊าซลอยสูงขึ้นไปจะดันภาชนะบรรจุก๊าซให้พองตัวตนกระทั่งระเบิดแตกออกในที่สุด

เพิ่มเติม ขยายตัวขึ้น, ทำให้ตัวโปร่งขึ้น

แปลว่า โป่ง

ตัวอย่าง หยาดฝนจากชายคาหยดลงร่องน้ำหน้าบ้านเป็นฟองโป่งขาวลอยฟ่อง

เพิ่มเติม พองออกเพราะมีลมหรือเหมือนมีลมอยู่ภายใน

แปลว่า ทันสมัย (คำไม่เป็นทางการ), ช่างแต่งตัว, โดดเด่น

แปลว่า ดีมาก (คำไม่เป็นทางการ), ดี, เนี้ยบ, ยอด

แปลว่า เพิ่มขนาด, เพิ่มปริมาณ, เพิ่มจำนวน

แปลว่า ทำให้บวม, ทำให้พอง, ทำให้โป่ง

พจนานุกรมไทย นูน หมายถึง:

ว. สูงขึ้นจากระดับพื้นเดิม ในลักษณะอย่างหนังสือตัวนูน ลวดลายนูน, มีเส้นรูปนอกหรือพื้นราบโค้งออกไป.

พจนานุกรมไทย พอง หมายถึง:

ก. อาการที่โป่งหรือฟูขึ้นมาเพราะมีอากาศหรือน้ำเป็นต้นอยู่ภายใน เช่น ลูกโป่งพองลม ถูกน้ำร้อนลวกหนังพอง เหยียบไฟเท้าพอง, ทำให้โป่ง ฟู หรือตั้งขึ้น เช่น อึ่งอ่างพองตัว เป่าลูกโป่งให้พอง เป่าปี่จนแก้มพอง ลิงพองขน แมวทำขนพอง; ขยายตัวให้โตขึ้น เช่น เห็ดหูหนูเมื่อแช่น้ำย่อมพองตัว ข้าวตังเมื่อเอาไปทอดก็จะพอง.

พจนานุกรมไทย ฟูด หมายถึง:

พจนานุกรมไทย อูม หมายถึง:

พจนานุกรมไทย เจ่อ หมายถึง:

พจนานุกรมไทย โป่ง หมายถึง:

น. ลักษณะของสิ่งที่พองด้วยลมหรือแก๊ส เช่น ลูกโป่ง; พื้นดินที่มีเกลือสินเธาว์ผุดเกรอะกรังอยู่, ป่าหรือดินที่มีโป่ง เรียกว่า ป่าโป่ง ดินโป่ง, เรียกผีที่มีอยู่ในที่เช่นนั้นว่า ผีโป่ง, เรียกลักษณะที่นั่งห้างคอยยิงสัตว์ที่มากินดินโป่งว่า นั่งโป่ง, ป่ง ก็ว่า; เรียกพื้นดินที่มีนํ้าผุดพุขึ้นมาว่า โป่งนํ้า และเรียกนํ้าที่ผุดพุขึ้นมานั้นว่า นํ้าโป่ง; (ถิ่น-พายัพ) ที่ริมฝั่งน้ำ, ที่ลุ่มน้ำขัง, ปง หรือ ป่ง ก็ว่า.