ตัวกรองผลการค้นหา
พินิจ
หมายถึงก. พิจารณา, ตรวจตรา, เช่น เพ่งพินิจ.
คนโง่ได้ยศก็ไม่เกิดประโยชน์
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด ปัญญา
ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้
ปราชญ์ พึงรักษาศีล
เพ่งพิศ
หมายถึงก. ดูด้วยความพินิจพิเคราะห์.
เพ่ง
หมายถึงก. จ้องดู, เล็งดู, (ใช้แก่ตา) เช่น เพ่งสายตา เพ่งหนังสือ; มุ่งเฉพาะอารมณ์ภายใน (ทางใจ) เช่น เพ่งกสิณ; เจาะจง.
ปัญญา
หมายถึงน. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).
สุดปัญญา
หมายถึงว. ใช้ปัญญาเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เช่น เลขข้อนี้คิดจนเกือบสุดปัญญาจึงทำได้ ฉันช่วยเขาจนสุดปัญญาแล้วก็ยังไม่สำเร็จ.
นักปราชญ์
หมายถึงน. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.
เปกข์,-เปกข์
หมายถึงน. ผู้เพ่ง, ผู้มุ่ง, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น อุปสัมปทาเปกข์ คือ ผู้เพ่งอุปสมบท ผู้มุ่งอุปสมบท. (ป.).
ปัญญาส,ปัญญาส-
หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).
วิทู
หมายถึงน. ผู้ฉลาด, ผู้รอบรู้, ผู้มีปัญญา, ผู้ชำนาญ. (ป.).
เบญญา
หมายถึงน. ปัญญา.
ปราชญ์
หมายถึง[ปฺราด] น. ผู้มีปัญญารอบรู้. (ส. ปฺราชฺ).
อัจฉริยภาพ
หมายถึงน. ความเป็นผู้มีปัญญาความสามารถเกินกว่าระดับปรกติมาก.