คำในภาษาไทยเพ่งหมายถึงก. จ้องดู, เล็งดู, (ใช้แก่ตา) เช่น เพ่งสายตา เพ่งหนังสือ; มุ่งเฉพาะอารมณ์ภายใน (ทางใจ) เช่น เพ่งกสิณ; เจาะจง. ภาพประกอบ เพ่ง คำในภาษาไทยที่คล้ายกันปะทุ พินิจ พินิศ พิศ อาโลกกสิณ อุคหนิมิต เขม้น เฉพาะ เปกข์,-เปกข์ เพ่งพิศ เวค แพ่งแชร์บทความนี้ แชร์ กลับไปที่หน้าหลัก "พจนานุกรมไทย"ก่อนหน้าเพ็งถัดไปเพ่งพิศ