ผลการค้นหา

กษัตริย์

หมายถึง[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ; ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์, เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.

ขัตติยมานะ

หมายถึงน. การถือตัวว่าเป็นกษัตริย์หรือเชื้อสายกษัตริย์.

มนุษยเทพ

หมายถึงน. กษัตริย์. (ส.).

ท้าวพญา,ท้าวพระยา

หมายถึง(กลอน) น. กษัตริย์.

สมเด็จพระบรมเชษฐาธิราช

หมายถึงพี่ชาย (ที่เป็นพระมหากษัตริย์) ของพระมหากษัตริย์

ไพรินทร์

หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.

ราชสมบัติ

หมายถึงน. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.

กระษัตริย์

หมายถึง[-สัด] (โบ) น. กษัตริย์.

ธีรราช

หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.

ราชันย์

หมายถึงน. เชื้อกษัตริย์. (ส.).

เทพิน

หมายถึง(กลอน) น. นางกษัตริย์. (ส.).

สละราชสมบัติ

หมายถึงก. สละความเป็นพระมหากษัตริย์.