ผลการค้นหา

กษัตริย์

หมายถึง[กะสัด] น. พระเจ้าแผ่นดิน, ใช้เต็มว่า พระมหากษัตริย์, คนในวรรณะที่ ๒ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมีอยู่ ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. (ส. กฺษตฺริย ว่า ผู้ป้องกันภัย, ชาตินักรบ; ป. ขตฺติย). ว. แท้ไม่มีอื่นปน เช่น ทองเนื้อกษัตริย์, เรียกรูปพรรณที่ทำด้วยโลหะมีราคา เช่น ถ้าทำด้วยเงิน ทอง นาก สลับกัน เรียกว่า สามกษัตริย์.

ขัตติยมานะ

หมายถึงน. การถือตัวว่าเป็นกษัตริย์หรือเชื้อสายกษัตริย์.

มนุษยเทพ

หมายถึงน. กษัตริย์. (ส.).

ท้าวพญา,ท้าวพระยา

หมายถึง(กลอน) น. กษัตริย์.

ไพรินทร์

หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นข้าศึก.

ราชสมบัติ

หมายถึงน. สมบัติของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น ขึ้นครองราชสมบัติ.

กระษัตริย์

หมายถึง[-สัด] (โบ) น. กษัตริย์.

ธีรราช

หมายถึงน. กษัตริย์ผู้เป็นปราชญ์.

ราชันย์

หมายถึงน. เชื้อกษัตริย์. (ส.).

เทพิน

หมายถึง(กลอน) น. นางกษัตริย์. (ส.).

สละราชสมบัติ

หมายถึงก. สละความเป็นพระมหากษัตริย์.

ราชบัลลังก์

หมายถึงน. บัลลังก์ของพระมหากษัตริย์; ความเป็นพระมหากษัตริย์ เช่น สละราชบัลลังก์.