ภาษาอังกฤษ

rule

แปลว่า กฎ

ตัวอย่าง ตัวเลขที่ใช้มีเพียงศูนย์และหนึ่งเท่านั้น กฎการคำนวณจึงง่าย

เพิ่มเติม ข้อกำหนดในเรื่องธรรมชาติตามที่ค้นคว้าได้

แปลว่า กติกา

ตัวอย่าง กีฬาทุกชนิดย่อมมีกติกาในการเล่น

เพิ่มเติม กฎเกณฑ์หรือข้อตกลงที่บุคคลตั้งแต่ 2 ฝ่ายขึ้นไปกำหนดขึ้นเป็นหลักปฏิบัติ เช่น กติกาชกมวย กติกาฟุตบอล

แปลว่า วิธาน

แปลว่า วิธีการคำนวณทางคณิตศาสตร์

แปลว่า บรรทัด, เส้นบรรทัด

แปลว่า อาเทศ

แปลว่า นิสัยปกติ

แปลว่า กะบิล

ตัวอย่าง กรุณาจัดแฟ้มงานให้เป็นกะบิล

แปลว่า ระเบียบ

ตัวอย่าง นักเรียนต้องแต่งกายตามระเบียบ

เพิ่มเติม แบบแผนที่วางไว้เป็นแนวปฏิบัติหรือดำเนินการ

แปลว่า วินัยทางศาสนา

แปลว่า หลักเกณฑ์, ข้อบังคับ, กฎระเบียบ

แปลว่า การปกครอง, การควบคุม

แปลว่า ครอง

ตัวอย่าง เจ้าเมืองครองเมืองด้วยความสงบสุขนานถึง 10 ปี

เพิ่มเติม ดูแลและบริหารในฐานะที่เป็นใหญ่กว่าผู้อื่น

แปลว่า นั่งเมือง

ตัวอย่าง ท้าวศรีสุดาจันท์นั่งเมืองในเวลาสั้นๆ เพียงเท่านั้น

แปลว่า ตีเส้น

ตัวอย่าง เจ้าหน้าที่กำลังตีเส้นขาวบนถนนเพื่อจัดระเบียบการจราจร

เพิ่มเติม ทำให้เป็นแนวตรงด้วยไม้บรรทัด

แปลว่า ครองแผ่นดิน

ตัวอย่าง พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชทรงครองแผ่นดินยืนนานยิ่งพระมหากษัตริย์พระองค์ใดในประวัติศาสตร์ชาติไทย

เพิ่มเติม ปกครองประเทศ

แปลว่า ตีบรรทัด

ตัวอย่าง หนูน้อยใช้ไม้บรรทัดตีบรรทัดบนกระดานชนวน

เพิ่มเติม ทำให้เป็นเส้นบรรทัดตามแนวนอน

แปลว่า ขีดเส้น, ตีเส้น

แปลว่า มีอิทธิพล, มีอิทธิพลเหนือ, ครอบงำ

แปลว่า ตัดสิน, พิพากษา, ชี้ขาด

แปลว่า ปกครอง, ควบคุม, คุม

พจนานุกรมไทย กฎ หมายถึง:

[กด] (โบ) ก. จดไว้เป็นหลักฐาน เช่น ให้นายยกกระบัตรกฎปากหลากคําไว้. (กฎหมายอายัดทาส), ตรา เช่น ตรัสแก่ขุนศรีภูริปรีชาให้กฎเป็นตําราไว้. (อัยการเบ็ดเสร็จ), “พระมหาธรรมราชาก็ตรัสให้กฎลงมาให้เอาพระยารามเป็นพระยาพิชัย”. (พงศ. ๑๑๓๖). (เทียบ ข. กต่ ว่า จด). น. คําบังคับ เช่น จึ่งสมเด็จพระมหินทราธิราชเจ้าแผ่นดินก็ตรัสให้ทําตามกฎให้ลงมานั้นทุกประการ. (พงศ. ๑๑๓๖); (กฎ) ข้อกําหนดหรือข้อบัญญัติที่บังคับให้ต้องมีการปฏิบัติตาม เช่น กฎกระทรวง กฎหมาย; (วิทยา) ข้อกําหนดในเรื่องธรรมชาติตามที่ค้นคว้าได้. (อ. law).

พจนานุกรมไทย กติกา หมายถึง:

[กะ-] น. กฎเกณฑ์หรือข้อตกลงที่บุคคลตั้งแต่ ๒ ฝ่ายขึ้นไปกําหนดขึ้นเป็นหลักปฏิบัติ เช่น กติกาชกมวย กติกาฟุตบอล; (กฎ) หนังสือสัญญา; ข้อตกลง. (ป.; อ. covenant).

พจนานุกรมไทย กะบิล หมายถึง:

น. ระเบียบ, หมู่. (ดู กบิล ๒).

พจนานุกรมไทย ครอง หมายถึง:

[คฺรอง] ก. ปกครองรักษาโดยความเป็นใหญ่ เช่น ครองเมือง; ดํารงไว้, รักษาไว้, เช่น ครองสิกขา ครองชีพ ครองตัว; นุ่งห่ม (ใช้แก่นักบวช) เช่น ครองจีวร ครองผ้า; ถือสิทธิเป็นเจ้าของ เช่น เอาไปครองเสียหลายวัน.

พจนานุกรมไทย ตีบรรทัด หมายถึง:

ก. ทําให้เป็นเส้นบรรทัดตามแนวนอน.

พจนานุกรมไทย ตีเส้น หมายถึง:

ก. ทําให้เป็นแนวตรงด้วยไม้บรรทัดหรือด้ายชุบสีดําเป็นต้น.

พจนานุกรมไทย นั่งเมือง หมายถึง:

ก. ครองเมือง.

พจนานุกรมไทย ระเบียบ หมายถึง:

น. แบบแผนที่วางไว้เป็นแนวปฏิบัติหรือดําเนินการ เช่น ระเบียบวินัย ระเบียบข้อบังคับ ต้องปฏิบัติตามระเบียบ. ว. ถูกลําดับ, ถูกที่เป็นแถวเป็นแนว, มีลักษณะเรียบร้อย, เช่น เขาทำงานอย่างมีระเบียบ.

พจนานุกรมไทย วิธาน หมายถึง:

น. การจัดแจง, การทํา; กฎ, เกณฑ์, ข้อบังคับ; พิธี, ธรรมเนียม. (ป., ส.).

พจนานุกรมไทย อาเทศ หมายถึง:

[-เทด] น. การแปลงหรือแผลงพยัญชนะและสระตามข้อบังคับแห่งไวยากรณ์บาลีและสันสกฤต เช่น สมบัติ + อภิบาล อาเทศสระอิ ที่ ติ เป็น ย แล้วสนธิกับ อภิบาล เป็น สมบัตยาภิบาล, ธนุ + อาคม อาเทศสระอุ ที่ นุ เป็น ว แล้วสนธิกับ อาคม เป็น ธันวาคม, อธิ + อาสัย อาเทศอธิ เป็น อัชฌ แล้วสนธิกับ อาสัย เป็น อัชฌาสัย. (ส.; ป. อาเทส).
[-เทด] น. การแนะนํา, คําชี้แจง, คําบอกเล่า, คําสั่ง, กฎ. (ส.; ป. อาเทส).