ภาษาอังกฤษ

play

แปลว่า เป่า

ตัวอย่าง ทางเข้าเมืองขอนแก่นนั้นผมเห็นเขาทำรูปไดโนเสาร์เป่าแคนให้เป็นสัญลักษณ์ของจังหวัด

เพิ่มเติม ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปาก

แปลว่า ดีด

ตัวอย่าง เธอดีดจะเข้ได้เพราะมาก เพราะเธอหัดเล่นมาตั้งแต่ 9 ขวบ

แปลว่า โจ้

ตัวอย่าง เขาจับกลุ่มเพื่อโจ้ไพ่กันทั้งคืน

แปลว่า บรรเลง

ตัวอย่าง วงดนตรีเริ่มบรรเลงเพลงตอน 2 ทุ่มพอดี

แปลว่า แสดง

ตัวอย่าง ละครจะเริ่มแสดงเวลา 19.00 น.

เพิ่มเติม ทำตามบทบาท

แปลว่า เล่นหัว

ตัวอย่าง เด็กคนนี้ไม่ยอมเล่นหัวกับใครเลย

แปลว่า พักผ่อน, ผ่อนคลาย

แปลว่า เล่นสนุก, ล้อเล่น, ทำเล่น, หยอกเล่น

แปลว่า แกล้งทำ

แปลว่า เล่น (เกม, เครื่องดนตรี, บอล, วิทยุ, เครื่องเล่นเทป)

แปลว่า บทละคร

ตัวอย่าง ผู้ที่เรียนวรรณกรรมตะวันตกย่อมต้องรู้จักบทละครโรเมโอ-จูเลียตของเชคสเปียร์เป็นอย่างดี

เพิ่มเติม คำประพันธ์ที่เขียนขึ้นสำหรับแสดงละคร

แปลว่า การเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว, การเคลื่อนไหวโดยอิสระ

แปลว่า การบรรเลง

ตัวอย่าง เพลงหน้าพาทย์เป็นเพลงที่มีความยาวและยากกว่าเพลงเถาทั่วไป นักดนตรีต้องใช้ฝีมือในการบรรเลงสูง จนกลายเป็นเพลงระดับชั้นแนวหน้าที่ใช้อวดฝีมือกันทุกวันนี้

เพิ่มเติม การทำเพลงด้วยเครื่องดุริยางค์ให้เป็นที่เจริญใจ

แปลว่า การกระโดดโลดเต้น

แปลว่า การเล่น, การละเล่น, การเล่นสนุก

แปลว่า ละคร

ตัวอย่าง ละครเรื่องนี้ไม่เป็นที่นิยมของประชาชน

แปลว่า ช่วงเวลาในการเล่น, ระยะเวลาในการแข่งขัน

แปลว่า การล้อเล่น, การทำเล่น

แปลว่า การแสดง, ละคร

แปลว่า ครั้ง, คราว, ที

แปลว่า การเล่นการพนัน, การเล่นพนัน

แปลว่า แสดงหรือเล่นบทบาทของ, แสดงละคร, เล่นละคร, แสร้งเป็น

แปลว่า เล่นพนัน

แปลว่า เล่น (เกม, เครื่องดนตรี, บอล, วิทยุ, เครื่องเล่นเทป)

พจนานุกรมไทย ดีด หมายถึง:

ก. สลัดออกไปโดยแรง เช่น ดีดนิ้ว, สลัดตัวออกไปโดยเร็ว เช่น กุ้งดีด; ยกขึ้นด้วยแม่แรงเป็นต้น เช่น ดีดเรือน; เอานิ้วมือหรือไม้สะกิดให้ดัง เช่น ดีดจะเข้, เอานิ้วมือแตะแล้วเขี่ยให้เลื่อนไป เช่น ดีดลูกคิด, เอานิ้วกดแล้วปล่อยทันที เช่น ดีดพิมพ์ ดีดเปียโน, เอานิ้วหัวแม่มือกดกับนิ้วอื่นให้แน่นแล้วสลัดให้ออกจากกันเป็นเสียงดัง เรียกว่า ดีดนิ้ว, โดยปริยายหมายถึงอาการที่ทําห่างเหินผู้ใหญ่ ไม่เข้าหน้า เช่น หมู่นี้ชักดีดไปไม่เข้าหน้า.
น. กุ้งดีด. (ดู กุ้งดีด, กุ้งดีดขัน).

พจนานุกรมไทย บรรเลง หมายถึง:

[บัน-] ก. ทําเพลงด้วยเครื่องดุริยางค์ให้เป็นที่เจริญใจ.

พจนานุกรมไทย ละคร หมายถึง:

[-คอน] น. การแสดงประเภทหนึ่ง ผู้แสดงเรียกว่า ตัวละคร มีเวทีหรือสถานที่ใช้ในการแสดง มีบทให้ตัวละครแสดงตามเนื้อเรื่อง โดยมากมีดนตรีประกอบ มีลักษณะแตกต่างกันออกไปหลายชนิด; การเล่นที่ใช้สัตว์เป็นตัวแสดง เช่น ละครลิง ละครสัตว์, โดยปริยายหมายถึงความเป็นไปของชีวิต เช่น ละครชีวิต โลกคือละครโรงใหญ่.

พจนานุกรมไทย เป่า หมายถึง:

ก. พ่นลมออกมาทางปาก, อาการที่ลมพุ่งเข้ามาหรือออกไปเช่นนั้น เช่น ตรงหน้าต่างลมเป่าดี, ทําให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากเช่น เป่าขลุ่ย, ทําให้สิ่งที่อยู่ในลํากล้องเช่นกล้องเป่าเป็นต้น ออกจากลํากล้องโดยวิธีเป่า เช่น เป่ายานัตถุ์ เป่าลูกดอก.

พจนานุกรมไทย เล่นหัว หมายถึง:

ก. หยอกล้อกัน.

พจนานุกรมไทย แสดง หมายถึง:

[สะแดง] ก. ชี้แจง, อธิบาย, บอกข้อความให้รู้, เช่น แสดงธรรม แสดงปาฐกถา, ทําให้ปรากฏออกมา เช่น แสดงตัว แสดงหลักฐาน; เล่น เช่น แสดงละคร แสดงภาพยนตร์. (ข. แสฺฎง).