ภาษาอังกฤษ

place

แปลว่า ประเด็น

แปลว่า ถนน (ใช้เป็นส่วนหนึ่งของชื่อถนนสายสั้นๆ)

แปลว่า ที่

ตัวอย่าง เขาอยู่ในที่ประชุมนานถึง 3 ชั่วโมง

แปลว่า อันดับในการแข่งขัน

แปลว่า สถาน

แปลว่า บทบาท

แปลว่า สถาน

ตัวอย่าง รัฐบาลจัดตั้งสถานแนะแนวปัญหาชีวิตและการเลี้ยงดูเด็ก เพื่อให้ครอบครัวอยู่กันอย่างราบรื่น

แปลว่า แห่งหน

ตัวอย่าง เขาหาทิศทางโดยจดจำตำแหน่งแห่งหนของภูมิประเทศที่เขาคุ้น

แปลว่า สถานที่

ตัวอย่าง นักประท้วงถูกนำตัวไปยังสถานที่อีกแห่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว

เพิ่มเติม ที่ซึ่งเป็นที่ตั้ง

แปลว่า ที่นั่ง, เก้าอี้นั่ง

แปลว่า โอกาสในการเรียน

แปลว่า ภาย

แปลว่า ตำแหน่งในทีม

แปลว่า แห่ง

แปลว่า สถานที่, ทำเล, บริเวณ

แปลว่า ตำแหน่ง, จุด

แปลว่า แห่ง

ตัวอย่าง พื้นที่ป่าแห่งนี้มีวัตถุประสงค์มุ่งที่จะจัดทำให้เป็นที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าโดยตรง

แปลว่า แห่งหน

ตัวอย่าง เขาหาทิศทางโดยจดจำตำแหน่งแห่งหนของภูมิประเทศที่เขาคุ้น

แปลว่า ที่อยู่อาศัย, สถานที่พัก, ถิ่นฐาน, ถิ่นที่อยู่

แปลว่า ประดิษฐาน

ตัวอย่าง พระแก้วมรกตประดิษฐานบนฐานชุกชี

เพิ่มเติม ตั้งไว้ (ใช้แก่สิ่งที่เคารพนับถือ) แต่งตั้งไว้ในตำแหน่งสูง

แปลว่า นั่ง

ตัวอย่าง เมื่อตำแหน่งว่างลง คณะกรรมการจึงจัดหาผู้ที่เหมาะสมนั่งในตำแหน่งแทนคนเก่า

แปลว่า ตั้ง

ตัวอย่าง เขานำกระถางต้นไม้มาตั้งทุกมุมในบ้านเพื่อความสวยงาม

แปลว่า จำได้, ระลึกได้

แปลว่า วางไว้ในตำแหน่ง

แปลว่า แสดงทัศนคติต่อสิ่งใดสิ่งหนึ่ง

แปลว่า จัดหาที่อยู่ให้, หาที่อยู่ที่เหมาะสม

แปลว่า เข้าอันดับ, อยู่ในอันดับที่

พจนานุกรมไทย ตั้ง หมายถึง:

ก. ชูตัว, ชูตัวหรือทําให้ทรงตัวในลักษณะที่ไม่ใช่นอนหรือล้ม, เช่น ขนตั้งชัน ต้นข้าวเอนแล้วกลับตั้งขึ้น ตั้งขวด ตั้งตุ๊กตา; ทรง, ดํารง, เช่น ตั้งอยู่ในคลองธรรม ตั้งอยู่ในศีลในธรรม; ทําให้มีขึ้น, สร้างให้มีขึ้น, เช่น ตั้งตําแหน่งใหม่ ตั้งบ้านตั้งเรือน; ยกฐานะให้สูงขึ้น เช่น ตั้งพระราชาคณะ ตั้งเปรียญ; กําหนด เช่น ตั้งราคา; วาง เช่น ตั้งสํารับ; วางซ้อนกันมาก ๆ เช่น ตั้งหนังสือเป็นกองสูง; เริ่ม, เริ่มมี, เช่น ตั้งครรภ์ ตั้งเค้า ตั้งท้อง. บ. คําแสดงความหมายว่า มาก หรือ นาน เช่น เสียตั้งชั่ง ไปตั้งปี. น. ลักษณนามเรียกของที่วางซ้อนกันมาก ๆ เช่น หนังสือตั้งหนึ่ง หนังสือ ๒ ตั้ง, ครั้ง เช่น มาลองกันดูสักตั้ง.

พจนานุกรมไทย ที่ หมายถึง:

น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทํามาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตําแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่ เช่าที่; ภาชนะ, เครื่องใช้, เช่น ที่บูชา ที่นอน ที่เขี่ยบุหรี่; ลักษณนามบอกสถานที่หรือสิ่งของเป็นชุด ๆ เป็นต้น เช่น ที่นั่ง ๓ ที่ อาหาร ๓ ที่. ส. คําใช้แทนคํานามหรือข้อความที่อยู่ข้างหน้า เช่น คนที่ขยัน เด็กที่ฉลาด. ว. คํานําหน้าสังขยาบอกลําดับ เช่น ที่ ๑ ที่ ๒. บ. ใน, ณ, เช่น อยู่ที่บ้าน.

พจนานุกรมไทย นั่ง หมายถึง:

ก. อาการที่หย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รองเช่นเก้าอี้.

พจนานุกรมไทย บทบาท หมายถึง:

[บดบาด] น. การทําท่าตามบท, การรําตามบท, โดยปริยายหมายความว่า การทําตามหน้าที่ที่กําหนดไว้ เช่น บทบาทของพ่อแม่ บทบาทของครู.

พจนานุกรมไทย ประดิษฐาน หมายถึง:

[ปฺระดิดสะถาน] ก. ตั้งไว้ (ใช้แก่สิ่งที่เคารพนับถือ) เช่น นําพระพุทธรูปไปประดิษฐานไว้ในโบสถ์ ประดิษฐานพระพุทธศาสนา, แต่งตั้งไว้ในตําแหน่งสูง เช่น ประดิษฐานไว้ในตําแหน่งอัครมเหสี. (ส. ปฺรติษฺาน; ป. ปติฏฺาน).

พจนานุกรมไทย ประเด็น หมายถึง:

น. ข้อความสําคัญของเรื่องที่แยกหยิบยกขึ้นพิจารณา; (กฎ) ข้อเท็จจริงหรือข้อกฎหมายอันเป็นสาระสําคัญที่คู่ความยกขึ้นเป็นข้ออ้างในคดี.

พจนานุกรมไทย ภาย หมายถึง:

น. บริเวณ, สถานที่, เช่น ภายนอกกำแพง ภายในเมือง; ระยะเวลา เช่น ในภายหน้า จะแจ้งให้ทราบในภายหลัง.

พจนานุกรมไทย สถาน หมายถึง:

[สะถาน] น. ที่ตั้ง เช่น สถานเสาวภา สถานพยาบาล สถานพักฟื้น สถานบริบาลทารก, ถ้าใช้ประกอบคำอื่นหมายถึง ที่, แหล่ง, เช่น โบราณสถาน ศาสนสถาน ฌาปนสถาน ปูชนียสถาน สังเวชนียสถาน; ประการ เช่น มีความผิดหลายสถาน. (ส.; ป. าน).

พจนานุกรมไทย สถานที่ หมายถึง: