ภาษาอังกฤษ

lift

แปลว่า ช้อน

ตัวอย่าง คุณหมอค่อยๆ ช้อนลูกหมาขึ้นมาวางบนเตียงผ่าตัด

แปลว่า เชิด

เพิ่มเติม ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น

แปลว่า ยัก

ตัวอย่าง บางคนพูดไปยักคิ้วไปโดยไม่รู้ตัว

เพิ่มเติม การยกขึ้นยกลงของอวัยวะบางอย่าง เช่น คิ้ว หรือไหล่ เป็นต้น

แปลว่า การโดยสาร, การโดยสารไปด้วย, การพาไปส่ง, การให้ติดรถไปด้วย

แปลว่า ความกระปรี้กระเปร่า, ความดีใจ, ความร่าเริง

แปลว่า การลักทรัพย์ (คำสแลง), การหยิบฉวย, การขโมย

แปลว่า ลิฟต์

แปลว่า การยก, การแบกขึ้น

แปลว่า ทำให้ร่าเริง, ทำให้ดีใจ, ทำให้กระปรี้กระเปร่า, ทำให้มีความสุข

แปลว่า ขโมย (คำสแลง), ลักขโมย

แปลว่า ยกขึ้น, ชูขึ้น

แปลว่า ยกระดับ, เลื่อนฐานะ, ยกฐานะ

แปลว่า ยกเลิก, ล้มเลิก, เพิกถอน

พจนานุกรมไทย ช้อน หมายถึง:

น. เครื่องใช้สําหรับตักของกิน มีที่จับยื่นออกมา, ลักษณนามว่า คัน, ราชาศัพท์ว่า ฉลองพระหัตถ์ช้อน; เรียกเครื่องใช้ที่มีรูปคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ช้อนรองเท้า; เครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ใหญ่กว่าสวิง ถักเป็นร่างแห ขอบเป็นรูปสามเหลี่ยมหรือวงกลม มีด้ามจับ. ก. ตักเอาสิ่งที่อยู่ในนํ้าหรือในของเหลว เช่น ช้อนปลา ช้อนลูกนํ้า ช้อนแหน ช้อนผง; โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ช้อนหุ้น; เอามือเป็นต้นสอดลงไปข้างล่างแล้วยกขึ้น เช่น ช้อนศีรษะ; เหลือบขึ้น เช่น ช้อนตา.

พจนานุกรมไทย ยัก หมายถึง:

ก. อาการที่คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, ทําให้คิ้ว ไหล่ หรือก้น เป็นต้น ยกขึ้นยกลง, เช่น ยักคิ้ว ยักไหล่ เดินก้นยักไปยักมา; อาการที่ของบางอย่างเยื้องไม่ได้ระดับกัน เช่น สวมเสื้อไหล่ยักไปข้างหนึ่ง; ย้ายข้างไปมา เช่น ยักเอว ว่าวปักเป้ายักไปยักมา; แว้งแทงด้วยเงี่ยง เช่น ปลาดุกยัก; แยกหรือกันเอาไว้เสียเอง เช่น ยักเงิน; ย้ายที่จากที่เขาแทงไว้เดิมไปลงที่ใหม่ (ใช้ในการแทงถั่วโปเป็นต้น) เช่น ยัก ๒ ไป ๓ ยัก ๓ ไป ๔ ซึ่งเรียกว่า ยัก ๓ ไปครบ; เอาทรัพย์ของผู้อื่นที่อยู่ในความดูแลรักษาของตนไปโดยทุจริต, ยักยอก ก็ว่า.
(ปาก) ว. คําประกอบกริยาในประโยคปฏิเสธแสดงความผิดคาด เช่น ไม่ยักจริง ว่าจะมาแล้วไม่ยักมา.

พจนานุกรมไทย ลิฟต์ หมายถึง:

น. ห้องเล็ก ๆ แขวนอยู่กับลวดสลิง เคลื่อนที่ด้วยพลังไฟฟ้า สําหรับนําคนหรือของขึ้นลงในอาคารสูง ๆ. (อ. lift).

พจนานุกรมไทย เชิด หมายถึง:

ก. ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น เชิดหน้า เชิดอก; โดยปริยายหมายความว่า ถูกใช้ให้ออกหน้าแทน ในคําว่า ถูกเชิด. ว. ที่ยื่นหรือยกขึ้นจนเห็นเด่น เช่น ปากเชิด จมูกเชิด หน้าเชิด. น. ชื่อเพลงไทยประเภทหนึ่ง ใช้บรรเลงในการแสดงกิริยาไปมาอย่างรวดเร็วหรือการเดินทางระยะไกล เรียกว่า เพลงเชิด เช่น เชิดกลอง เชิดฉิ่ง เชิดฉาน เชิดนอก; ท่าโขนท่าหนึ่ง.