ภาษาอังกฤษ

laugh

แปลว่า ขัน

ตัวอย่าง เจ้าพ่ออดขันกับตัวเองไม่ได้ที่เผลอทำอะไรเซ่อๆ ลงไป

เพิ่มเติม เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น

แปลว่า สำรวล

เพิ่มเติม เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ชอบใจหรือดีใจ

แปลว่า หัวเราะ

ตัวอย่าง พวกเขาหัวเราะที่ได้เจอคนชื่อประหลาด

เพิ่มเติม เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ

แปลว่า ฮา

ตัวอย่าง ผู้ชมฮากันทั้งหอประชุม เพราะเด็กชายบ๊อบกลายเป็นท่านผู้เฒ่าบ๊อบเสียแล้ว

เพิ่มเติม หัวเราะเสียงดังพร้อมๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ

แปลว่า สรวลเสเฮฮา

ตัวอย่าง ผู้ร่วมงานกำลังสรวลเสเฮฮากันด้วยความบันเทิงเต็มที่

เพิ่มเติม หัวเราะร่าเริง

แปลว่า ขำ

ตัวอย่าง เธอจะขำอะไรมากมายขนาดนั้น ลดเสียงหัวเราะลงมาบ้าง

เพิ่มเติม ชวนให้ขบขันนึกอยากหัวเราะขึ้นมา

แปลว่า หัวร่อ

ตัวอย่าง นักเรียนสนุกสนานกันเต็มที่ หัวร่อร่าเริงไปตามบทเรียน

เพิ่มเติม อาการที่เปล่งเสียงออกมาเพื่อแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น

แปลว่า เสียงหัวเราะ

ตัวอย่าง เสียงหัวเราะของเชิดสดใสร่าเริงและก้องกังวาน ราวกับเสียงหวูดรถไฟที่ล่องลอยมากับสายลม

แปลว่า การหัวเราะ

ตัวอย่าง การหัวเราะเป็นพฤติกรรมเพื่อลดความเครียด

เพิ่มเติม การเปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น, ใช้เข้าคู่กับ คำ หัวไห้ เป็น หัวเราะหัวไห้ ก็มี, หัวร่อ ก็ว่า, (โบ) เขียนเป็น หวัวเราะ ก็มี

แปลว่า เสียงหัวเราะ

แปลว่า คนหรือเหตุการณ์ที่น่าหัวเราะหรือขบขัน (คำไม่เป็นทางการ), เรื่องตลก, เรื่องน่าขำขัน, เรื่องชวนหัว

แปลว่า เสียงหัวเราะ, เสียงฮา, เสียงขบขัน

แปลว่า หัวเราะ, หัวร่อ, ส่งเสียงหัวเราะ

แปลว่า ทำให้หัวเราะ, ทำให้หัวร่อ

พจนานุกรมไทย ขัน หมายถึง:

ก. ทําให้ตึงหรือให้แน่นด้วยวิธีหมุนกวดเร่งเข้าไป เช่น ขันชะเนาะ ขันเกลียว. ว. แข็งแรง, กล้าหาญ, เช่น กูนี้คนขัน จะขามคนใด. (สมุทรโฆษ).
ก. หัวเราะ, นึกอยากหัวเราะ. ว. น่าหัวเราะ, ชวนหัวเราะ, ขบขัน ก็ว่า.
น. ภาชนะสําหรับตักหรือใส่นํ้า มีหลายชนิด.
ก. อาการร้องอย่างหนึ่งของไก่หรือนกบางชนิด เฉพาะในตัวผู้ เช่น ไก่ ไก่ฟ้า นกเขา ใช้เป็นสัญญาณติดต่อสื่อสารในสัตว์ประเภทเดียวกัน จะร้องมากในระหว่างฤดูผสมพันธุ์ หรือในเวลาจำเพาะเช่นเช้าตรู่.
ดู คัน ๓.

พจนานุกรมไทย ขำ หมายถึง:

น. สิ่งหรือข้อความที่มีนัย ไม่ควรเปิดเผย เช่น แล้วทูลว่านางคันธมาลี ให้ข้านี้นำของมาถวาย เป็นความขำกำชับมามากมาย พลางยอบกายเข้าไปให้ใกล้ชิด. (คาวี).
ว. มีลักษณะหน้าตาคมชวนให้มอง เช่น งามขํา ดำขำ; ขบขัน เช่น นึกขํา.

ก. เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น, หัวเราะ ก็ว่า, (โบ) เขียนเป็น หวัวร่อ ก็มี.

ก. เปล่งเสียงแสดงความขบขัน ดีใจ ชอบใจ เป็นต้น, ใช้เข้าคู่กับคํา หัวไห้ เป็น หัวเราะหัวไห้ ก็มี, หัวร่อ ก็ว่า, (โบ) เขียนเป็น หวัวเราะ ก็มี.

พจนานุกรมไทย ฮา หมายถึง:

ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ. คําสร้อยที่ใช้ในบทร้อยกรอง เช่น แม่ฮา พี่ฮา.