ผลการค้นหา

เสียงก้อง

หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.

ก้อง

หมายถึงว. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล เช่น เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง.

กึง

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น, ดังก้อง.

ก้อง

หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).

กังวาน

หมายถึงว. ก้องอยู่ได้นาน เช่น เสียงระฆังกังวาน, มีกระแสเสียงก้องและแจ่มใส.

เสียงห้าว

หมายถึงน. เสียงใหญ่ เช่น ผู้ชายมักมีเสียงห้าวกว่าผู้หญิง.

มีเสียง

หมายถึงก. เถียง, มักใช้ในความปฏิเสธว่า อย่ามีเสียงนะ.

สุรเสียง

หมายถึงน. เสียงก้องกังวาน หมายความว่า เสียงของผู้มีอำนาจ.

กรางเกรียง

หมายถึงว. เสียงอย่างเดียวกับกราง เช่น ก้องกงรถก้องกรางเกรียง. (พากย์; สุธน).

ละเวง

หมายถึงว. เสียงเสนาะ, ก้อง, กังวาน; ฟุ้งเฟื่อง, ฟุ้งไป.

เหน่ง

หมายถึง[เหฺน่ง] ว. มีเสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงระนาดเป็นต้น.

เหมียว,เหมียว,เหมียว ๆ

หมายถึงว. มีเสียงอย่างเสียงแมวร้อง, เสียงร้องเรียกแมว.