ผลการค้นหา

แพ้

หมายถึงก. สู้ไม่ได้, ทนไม่ได้, ตรงกันข้ามกับ ชนะ, ผู้ที่มีเลือดเนื้อไม่ถูกกับสิ่งของหรือสัตว์บางอย่างก็เรียกว่า แพ้ เช่น แพ้ยา แพ้ตะขาบ.

แพ้

หมายถึง(ไทยเดิม) ก. ชนะ เช่น อนนเรืองใสงามหนักหนา แพ้พระอาทิตย์. (จารึกสยาม).

ขี้แพ้ชวนตี

หมายถึง(สำ) ก. แพ้ตามกติกาแล้วยังไม่ยอมรับว่าแพ้จะเอาชนะด้วยกำลัง, แพ้แล้วพาล.

พ่าย

หมายถึงก. หนีไป, แพ้.

วางอาวุธ

หมายถึงก. ยอมแพ้.

ยกธงขาว

หมายถึง(ปาก) ก. ยอมแพ้.

เอาชนะ

หมายถึงก. ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งแพ้.

ปราชัย

หมายถึง[ปะราไช] น. ความพ่ายแพ้. ก. พ่ายแพ้. (ป.).

แพ้รู้

หมายถึงก. แพ้ความคิด, เสียที, เสียรู้.

จำนน

หมายถึงก. แพ้, ไม่มีทางสู้. (แผลงมาจาก จน).

แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร

หมายถึง(สำ) น. การยอมแพ้ทำให้เรื่องสงบ การไม่ยอมแพ้ทำให้เรื่องไม่สงบ.

เสียรู้

หมายถึงก. แพ้เพราะโง่กว่าเขาหรือไม่ทันชั้นเชิงเขา.