ผลการค้นหา

ชิน,ชิน-,ชิน-

หมายถึง[ชินะ-, ชินนะ-] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคำอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).

ชิน

หมายถึงก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.

ชิน

หมายถึงน. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทำพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).

ชิน

หมายถึงก. บุอย่างบุทองแดง.

ชิน

หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส.).

ชินชา

หมายถึงว. เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.

ชินบุตร

หมายถึง[ชินนะบุด] น. พระสงฆ์. (ส. ชินปุตะ; ป. ชินปุตฺต).

ดื้อด้าน

หมายถึงว. ดื้อเสียจนเคยชิน.

ด้านไม้

หมายถึงก. ถูกตีมากจนชินเลยไม่รู้จักหลาบจำ.

จืดตา

หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.

เจน

หมายถึงว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน,จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง.

ไชนะ

หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, ชิน หรือ เชน ก็ว่า. (ส.).