ผลการค้นหา

จา

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) ก. พูด, กล่าว.

พูดจา

หมายถึงก. พูด.

ต่ำตน

หมายถึง(โบ) ก. ถ่อมตน.

เตี้ยตน

หมายถึง(กลอน) ว. ถ่อมตน.

ถ่อม

หมายถึงก. ทำให้ตํ่าลง.

พูด

หมายถึงก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.

เจรจา

หมายถึง[เจนระจา] ก. พูด, พูดจากัน, พูดจากันเป็นทางการ. (ส. จรฺจา).

แล้วไม่รู้จักแล้ว,แล้วไม่รู้แล้ว

หมายถึงว. ซ้ำ ๆ ซาก ๆ, ร่ำรี้ร่ำไร, เช่น พูดแล้วไม่รู้จักแล้ว บ่นอยู่นั่นแหละ แล้วไม่รู้แล้ว.

ถ่อมไส้

หมายถึง(วรรณ) ก. กินอาหารน้อย ๆ เช่น อาหารถือถ่อมไส้ รัดบรัศไว้ด้วยผ้า. (ม. คำหลวง).

มึงวาพาโวย

หมายถึงก. พูดจาเอะอะโวยวาย.

สากัจฉา

หมายถึงน. การพูดจา, การปรึกษา. (ป.).

รู้จัก

หมายถึงก. เคยพบเคยเห็นและจำได้ เช่น คนกรุงเทพฯ รู้จักวัดพระแก้วดี แม้เด็ก ๆ ก็ยังรู้จักหนูและแมว; คุ้นเคยกัน เช่น นายดำกับนายแดงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ, รู้จักมักคุ้น ก็ว่า; รู้ เช่น รู้จักคิด รู้จักทำ.