แคะ
หมายถึงก. ใช้เล็บหรือสิ่งมีปลายแหลมเป็นต้นทําให้สิ่งที่ติดอยู่ข้างในหรือในซอกในรูหลุดออกมา.
หมายถึงน. ชาวจีนพวกหนึ่งในมณฑลกวางตุ้งของประเทศจีน เรียกว่า จีนแคะ, เรียกภาษาของชาวจีนพวกนี้ว่า ภาษาแคะ.
ภาพประกอบ แคะ
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
สะกิด แกะ แวน แวนดา แวววิเชียร แส แสงสว่าง แสตมป์ แสนยานุภาพ แสนเข็น ไม้จิ้มฟัน ไม้แคะหู,ไม้ควักหู