คำไวพจน์ งู

น. ชื่อสัตว์เลื้อยคลานในอันดับ Squamata อันดับย่อย Serpentes ลําตัวเรียวยาว มีเกล็ด ไม่มีขา ที่มีพิษ เช่น งูเห่าไทย (Naja kaouthia) ที่ไม่มีพิษ เช่น งูเหลือม (Python reticulatus).

น. ปลางู. (ดู ปล้องอ้อย).

ทีฆชาติ หมายถึง น. งู. (ป.).

นาคา หมายถึง (กลอน) น. งู.

นาคี หมายถึง (กลอน) น. งู เช่น นาคีมีพิษเพี้ยง สุริโย. (โลกนิติ).

วิษธร หมายถึง [วิสะทอน] น. งูพิษ. (ส.).

สรีสฤบ หมายถึง [สะรีสฺริบ] น. สัตว์เลื้อยคลาน, งู. (ส.; ป. สิรึสป).

สัปปะ หมายถึง [สับ-] น. งู. (ป.; ส. สรฺป).

อหิ หมายถึง [อะ-] น. งู. (ป., ส.).

อุรคะ หมายถึง น. “ผู้ที่ไปด้วยอก” คือ งู, นาค. (ป. อุรค ว่า ไปด้วยอก).

เงี้ยว หมายถึง น. ชื่อหนึ่งของชนชาวไทยใหญ่ที่ใช้เรียกกันเป็นสามัญในประเทศไทยสมัยก่อน.

เงือก หมายถึง (โบ) น. งู เช่น ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง. (แช่งนํ้า).

เทียรฆชาติ หมายถึง [-คะชาด] (แบบ) น. งู.

โฆรวิส หมายถึง [โคระวิด] น. งูพิษ. ว. มีพิษร้าย. (ป.).