ค้นเจอ 32 รายการ

ป่อง,ป่อง,ป่อง ๆ

หมายถึงว. อาการของคนโกรธแกมงอน ในคำว่า โกรธป่อง ๆ.

ป่อง

หมายถึงว. ตุงเป็นกระพุ้งออกมา เช่น พุงป่อง.

ป่อง

หมายถึงน. ชื่อแมงหลายชนิดและหลายวงศ์ในอันดับ Scorpionida หัวติดกับอกเป็นส่วนเดียวกัน รูปร่างค่อนไปทางสี่เหลี่ยมยาว ส่วนท้องเป็นปล้อง ๆ ขนาดไล่เลี่ยกับอก ๗-๘ ปล้อง ส่วนที่เหลือเล็กลงต่อกันยาวคล้ายหาง ที่ปลายมีเหล็กในสามารถต่อยให้เจ็บปวดได้ มีขา ๔ คู่ ด้านหน้ามีส่วนของปากขยายใหญ่โตกว่าขา ลักษณะเหมือนก้ามปูใช้สำหรับจับเหยื่อ.

ป่อง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ปล่อง, ช่อง, ล่อง.

กระป่อง

หมายถึง(กลอน) ว. ป่อง เช่น สักหน่อยหนึ่งมึงจะท้องกระป่องเหยาะ. (อภัย).

ขตอย

หมายถึง[ขะ-] น. แมงป่อง. (ข. ขฺทวย).

กระพุ้ง

หมายถึงน. ส่วนที่ป่องออก เช่น กระพุ้งแก้ม กระพุ้งก้น.

พฤศจิก

หมายถึง[พฺรึดสะจิก] น. แมงป่อง; ชื่อกลุ่มดาวรูปแมงป่อง เรียกว่า ราศีพฤศจิก เป็นราศีที่ ๗ ในจักรราศี, ราศีพิจิก ก็ว่า. (ส. วฺฤศฺจิก; ป. วิจฺฉิก).

วิจฉิกะ

หมายถึง[วิด-] น. แมงป่อง, มักใช้ว่า พฤศจิก. (ป.; ส. วฺฤศฺจิก).

เหล็กใน

หมายถึงน. เดือยแหลมที่มีในก้นหรือปลายหางสัตว์บางชนิด มีผึ้ง แมงป่อง เป็นต้น.

ตระเบ็ง

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ก. กลั้นใจดันเบ่งเสียงออกให้ดัง, อัดใจให้ท้องป่องขึ้น, กระเบง.

พิจิก

หมายถึงน. ชื่อกลุ่มดาวรูปแมงป่อง เรียกว่า ราศีพิจิก เป็นราศีที่ ๗ ในจักรราศี, ราศีพฤศจิก ก็ว่า.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ