ผลการค้นหา

เต็ม

หมายถึงว. มีสิ่งใดสิ่งหนึ่งบรรจุอยู่จนไม่มีที่ว่าง, ไม่พร่อง, เช่น นํ้าเต็มโอ่ง คนเต็ม; ดาษดื่น, มีอยู่ทั่วไป, เช่น เต็มบ้านเต็มเมือง เต็มตลาด; เปี่ยม เช่น เต็มฝั่ง เต็มตลิ่ง; สุดขีด, เต็มที่, เช่น ตะโกนเต็มเสียง วิ่งเต็มฝีเท้า; ถ้าใช้ประกอบหน้ากริยา หมายความว่า แทบไม่ไหว เช่น เต็มกิน เต็มทน เต็มสู้.

ปือ

หมายถึงว. เต็ม, มาก.

เมือบ

หมายถึงว. มาก, เต็ม.

เต็มอัตรา

หมายถึงว. เต็มขนาดที่กำหนดไว้, เต็มตามกำหนด.

ดักแด้

หมายถึงก. ลำบากเต็มแย่, ขัดสนเต็มแย่.

จุกจุก

หมายถึงแบบว่าเต็มที่, เต็มอิ่ม

เต็มที่

หมายถึงว. เต็มกำลัง, เต็มขนาด เช่น โตเต็มที่.

อะดักอะเดี้ย,อะดักอะเดื่อ,อะดักอะแด้

หมายถึงว. อึดอัดเต็มทน, คับใจเต็มทน.

เต็มเหนี่ยว

หมายถึงว. เต็มแรง.

เพ็ญ

หมายถึงว. เต็ม. (ข. เพ).

เพียบพร้อม

หมายถึงว. เต็มเปี่ยม, ครบทุกอย่าง.

คำ

หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.