คำในภาษาไทย
ไวพจน์
คำนามหมายถึงคำที่เขียนต่างกันแต่มีความหมายเหมือนกันหรือใกล้เคียงกันมาก เช่น มนุษย์กับคน บ้านกับเรือน รอกับคอย ป่ากับดง คำพ้องความ ก็ว่า (ภาษาบาลี คือ เววจน)
หมายถึง(โบ) ในหนังสือแบบเรียนภาษาไทย ของพระยาศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจารยางกูร) หมายถึง คำที่ออกเสียงเหมือนกันแต่เขียนต่างกันและมีความหมายต่างกัน เช่น ใสกับไส โจทก์กับโจทย์ พานกับพาล ที่ในปัจจุบันเรียกว่า คำพ้องเสียง
บทความที่เกี่ยวข้อง "ไวพจน์"
หมายเหตุ
- * ดังนั้น คำไวพจน์ ปัจจุบันจึงหมายถึง คำพ้องความ หรือคำที่มีความหมายเหมือนกันเท่านั้น
ภาพประกอบ ไวพจน์
คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน
กฤดีกา,กฤตยฎีกา กัญ คำพ้องความ คำพ้องเสียง คำไวพจน์ ไลลา ไล่ ไล่ช้าง ไวทย์ ไว้ตัว ไว้ฝีมือ ไว้เนื้อเชื่อใจ
