ผลการค้นหา

ภาษาคำควบมากพยางค์

หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วยเข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษาเวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).

polysyllable

แปลว่าคำหลายพยางค์

monosyllable

แปลว่าคำพยางค์เดียว

ภาษาคำโดด

หมายถึงน. ภาษาแบบที่ใช้คำที่มีลักษณะโดด ๆ คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไปตามหน้าที่หรือตามความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เกี่ยวเนื่องกับคำอื่น คำในภาษาคำโดดมักจะมีพยางค์เดียวเป็นส่วนมาก แต่ก็มีคำสองพยางค์และหลายพยางค์ด้วย เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน ภาษาเวียดนาม. (อ. isolating language).

polysyllabic

แปลว่าหลายพยางค์, เกี่ยวกับคำที่มีหลายพยางค์

คำหลายพยางค์

ภาษาจีน多音词

คำหลายพยางค์

ภาษาจีน复音词

พยางค์

หมายถึง[พะยาง] น. ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เช่น กะ มี ๑ พยางค์ กระเป๋า มี ๒ พยางค์ พยากรณ์ มี ๓ พยางค์.

ultima

แปลว่าพยางค์สุดท้ายของคำ

พยางค์

ภาษาญี่ปุ่น音節

คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおんせつ

พยางค์

ภาษาเกาหลี음절

พยางค์