คำควบกล้ำ หรือ อักษรควบ
ภาษาไทยเป็นอีกหนึ่งภาษาที่มีการออกเสียงยากมาก ๆ และหนึ่งในนั้น การออกเสียงคำควบกล้ำก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุ วันนี้เราจึงได้นำเรื่องคำควบกล้ำมาฝากกันว่ามีลักษณะอย่างไร มีคำอะไรบ้างไปดูกัน
คำควบกล้ำ ( อักษรควบ ) หมายถึง
คำควบกล้ำ ( อักษรควบ ) หมายถึง พยัญชนะสองตัวเขียนเรียงกันอยู่ต้นพยางค์ และใช้สระเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงกล้ำเป็นพยางค์เดียวกัน
เสียงวรรณยุกต์ของพยางค์นั้นจะผันเป็นไปตามเสียงพยัญชนะตัวหน้า
คำควบกล้ำ ( อักษรควบ ) มี 2 ชนิด คือ
1. คำควบแท้
คำควบแท้ ได้แก่ พยัญชนะ ร ล ว ควบกับพยัญชนะตัวหน้า ประสมสระตัวเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงพยัญชนะทั้งสองตัวพร้อมกัน เช่น พยัญชนะต้นควบกับ ร ได้แก่ ครู เพราะ ครัว กรน ปรวนแปร ขรุขระ พระ ตรง ครั้ง กราบ โปรด ปรักปรำ ครื้นเครง เคร่งครัด ครอบ ปรอย กรอง ข้อควรจำ
- คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี ร รวมอยู่ในพยัญชนะต้น
เช่น กราบ สะกดว่า กร + อา + บ อ่านว่า กราบ แปรง สะกดว่า ปร + แอ + ง อ่านว่า แปรง
- เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น
เช่น กราบ สะกดว่า กร + อา + บ อ่านว่า กราบ แปรง สะกดว่า ปร + แอ + ง อ่านว่า แปรง
- ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ
เช่น หรอก สะกดว่า หร + ออ + ก อ่านว่า หรอก พยัญชนะต้นควบกับ ล ได้แก่ เปล่า ปลีก คลาน คลุก เคล้า เปลี่ยนแปลง กลบ กลม เพลิดเพลิน เกลี้ยกล่อม เกลียวคลื่น คล่องแคล่ว เกล้า คำที่มี ล เป็นคำควบกล้ำ มี กล- ขล- คล- ปล- พล- ข้อควรจำ
- คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี ล รวมอยู่ในพยัญชนะต้น
เช่น กลาง สะกดว่า กล + อา + ง อ่านว่า กลาง แปลง สะกดว่า ปล + แอ + ง อ่านว่า แปลง
- เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น
เช่น ตลาด สะกดว่า ตล + อา + ด อ่านว่า ตะ - หลาด ตลก สะกดว่า ตล + โอะ + ก อ่านว่า ตะ - หลก
- ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ
เช่น หลอก สะกดว่า หล + ออ + ก อ่านว่า หลอก หลับ สะกดว่า หล + อะ + บ อ่านว่า หลับ พยัญชนะต้นควบกับ ว ได้แก่ กวาด ขวาน ควาย ขวิด แคว่งคว้าง แขวน ขวนขวาย คว่ำ ควาญ แกว่งไกว ความ แคว้น ขวัญ ควัน มี กว- ขว- คว- ข้อควรจำ
- คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี ร รวมอยู่ในพยัญชนะต้น
เช่น ควาย สะกดว่า คว + อา + ย อ่านว่า ควาย แขวน สะกดว่า ขว + แอ + น อ่านว่า แขวน
- เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น
เช่น สวาย สะกดว่า สว + อา + ย อ่านว่า สวาย สว่าง สะกดว่า สว + อา + ง+ ่ อ่านว่า สว่าง
- ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ
เช่น แหวน สะกดว่า หว + แอ+ น อ่านว่า กราบ
- ระวังคำที่มีสระ อัว เพราะจะไม่ใช่คำที่มี ว ควบกล้ำ
เช่น สวย สะกดว่า ส + อัว + ย อ่านว่า สวย ควร สะกดว่า ค + อัว + ร อ่านว่า ควร
2. คำควบไม่แท้
คำควบไม่แท้ ได้แก่ พยัญชนะ ร ควบกับพยัญชนะตัวหน้าประสมสระตัวเดียวกัน เวลาอ่านไม่ออกเสียง ร ออกเสียงเฉพาะตัวหน้าหรือมิฉะนั้นก็ออกเสียง เป็นเสียงอื่นไป คำควบไม่แท้ที่ออกเสียงเฉพาะพยัญชนะตัวหน้า ได้แก่พยัญชนะ จ ซ ศ ส ควบกับ ร เช่น จริง ไซร้ เศร้า ศรี ศรัทธา สร้าง เสริม สร้อย สระ สรง สร่าง คำควบไม่แท้ ท ควบกับ ร แล้วออกเสียงกลายเป็น ซ ได้แก่ ทรง ทราบ ทราม ทราย แทรก ทรุด โทรม มัทรี อินทรี นนทรี พุทรา
ท้ายบท
เมื่อได้ทำความเข้าใจแล้วก็จะพบว่าคำควบกล้ำนั้นมีข้อสังเกตง่าย ๆ หลายอย่างว่าเป็นคำควบกล้ำประเภทไหน ลองนำไปเรียนรู้เข้าใจบ่อย ๆ กันนะครับ แล้วเจอกันกับหลักภาษาดี ๆ ในบทความหน้าครับ
อ่านต่อเพิ่มเติม
