ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา อัปภาคย์, อปภาคย์,อัปภาคย์, อัป,อัป-
อัปภาคย์
อ่านว่าอับ-ปะ-พาก
อปภาคย์,อัปภาคย์
หมายถึง[อะปะพาก, อับปะพาก] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย, นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์. (ส.).
หมายถึง[อับปะ-] ว. ปราศจากโชค, เคราะห์ร้าย, วาสนาน้อย; ไม่มีดี เช่น จะดูดินฟ้าพนาวัน สารพันอัปภาคย์หลากลาง. (อิเหนา), นิยมใช้เข้าคู่กับคำ อาภัพ เป็น อาภัพอัปภาคย์, อปภาคย์ ก็ว่า. (ส.).
คำบาลีอปฺปภาคฺย
คำสันสกฤตอลฺป+ภาคฺย