ผลการค้นหา

ละเมียดละไม

หมายถึงก. สุภาพนุ่มนวล เช่น กิริยามารยาทละเมียดละไม สำนวนละเมียดละไม, แนบเนียนไม่ขัดเขิน เช่น เข้าพระเข้านางได้ละเมียดละไม.

ท่วงทำนองจูกง, นั่นก็คือวรรณคดีขับร้องชนิดหนึ่งที่นิยมกันในสมัยราชวงศ์ซ่ง,จิน, หงวน โดยมีสำนวนสัมผัสเสียงเป็นส่วนประกอบที่สำคัญแล้วแทรกด้วยสำนวนปกิณกะ

ภาษาจีน诸宫调

กินบุญเก่า

หมายถึงได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า)

น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงหมายถึงสำนวนสละสลวยแต่ขาดเนื้อหาสาระ

ภาษาจีน浮艳

อุปมาว่า บทประพันธ์หรือโคลงที่ประดิษฐ์ประดอยด้วยสำนวนน้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรง

ภาษาจีน风花雪月

วาทศาสตร์

หมายถึงน. วิชาว่าด้วยศิลปะในการใช้ถ้อยคำสำนวนโวหารให้ได้ผลสำเร็จตามความมุ่งหมาย เช่นพูดโต้แย้ง พูดชวนให้เชื่อถือ. (อ. rhetorics).

กินบุญเก่า

หมายถึง(สำ) ก. ได้รับผลแห่งความดีที่ทำไว้แต่ปางก่อน (มักใช้เป็นสำนวนอุปมาแก่คนที่นอนกินนั่งกินสมบัติเก่า).

สำนวนความ

หมายถึง(กฎ) น. บรรดาคำคู่ความและเอกสารหรือแผ่นกระดาษไม่ว่าอย่างใด ๆ ที่คู่ความหรือศาลหรือเจ้าพนักงานศาลได้ทำขึ้น ซึ่งประกอบเป็นสำนวนของคดี.

ภาษาแมนดารินของจีน,ภาษากลางของจีน, ภาษาราชการ, สำนวนราชการ

ภาษาจีน官话

โวหาร

หมายถึงน. ชั้นเชิงหรือสำนวนแต่งหนังสือหรือพูด เช่น มีโวหารดี, ถ้อยคำที่เล่นเป็นสำบัดสำนวน เช่น อย่ามาตีโวหาร เขาชอบเล่นโวหาร. (ป.).

คาบลูกคาบดอก

หมายถึง(สำ) ว. อยู่ในระยะคับขันกำลังจะได้หรือเสียก้ำกึ่งกัน สำนวนนี้เปรียบกับต้นไม้ที่ออกดอกและกำลังจะเป็นลูกคาบเกี่ยวกัน จึงว่า คาบลูกคาบดอก.

สำแดง

หมายถึงคำกล่าวประกอบชื่อผู้อื่นซึ่งปรากฏอยู่เฉพาะหน้า, เป็นสำนวนแปลบาลีเก่า ใช้ในที่ซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสกับพระสาวก เช่น สำแดงอานนท์.