ตัวกรองผลการค้นหา
ภาษาคำควบมากพยางค์
หมายถึงน. ภาษาแบบที่มีการสร้างคำด้วยการประกอบหน่วยคำหลาย ๆ หน่วยเข้าเป็นคำเดียวกัน ทำให้คำหนึ่ง ๆ มีความยาวหลายพยางค์ เช่น ภาษาเวลส์ ภาษาเอสกิโม ภาษาอินเดียนแดง. (อ. polysynthetic language).
คำควบกล้ำ หรือ อักษรควบ
คำที่อ่านควบกล้ำไม่แท้
คำสนธิ
คำควบกล้ำไม่แท้ 40 คำ
polysyllable
แปลว่าคำหลายพยางค์
monosyllable
แปลว่าคำพยางค์เดียว
ภาษาคำโดด
หมายถึงน. ภาษาแบบที่ใช้คำที่มีลักษณะโดด ๆ คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไปตามหน้าที่หรือตามความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เกี่ยวเนื่องกับคำอื่น คำในภาษาคำโดดมักจะมีพยางค์เดียวเป็นส่วนมาก แต่ก็มีคำสองพยางค์และหลายพยางค์ด้วย เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน ภาษาเวียดนาม. (อ. isolating language).
polysyllabic
แปลว่าหลายพยางค์, เกี่ยวกับคำที่มีหลายพยางค์
คำหลายพยางค์
ภาษาจีน多音词
ภาษาจีน复音词
พยางค์
หมายถึง[พะยาง] น. ส่วนของคำที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เช่น กะ มี ๑ พยางค์ กระเป๋า มี ๒ พยางค์ พยากรณ์ มี ๓ พยางค์.
ultima
แปลว่าพยางค์สุดท้ายของคำ
ภาษาญี่ปุ่น音節
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นおんせつ
ภาษาเกาหลี음절