ตัวกรองผลการค้นหา
ปราศรัย
หมายถึง[ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คำปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).
ภาษาจีน讲话
กล่าวปราศรัย
ภาษาเกาหลี연설하다
cut
แปลว่าเชือด
คำสันสกฤตปฺรศฺรย
อ่านว่าปฺรา-ไส
คอหนัง
หมายถึง(ปาก) น. นาวิกโยธินอเมริกัน.
greet
แปลว่าปราศรัย
ภาษาญี่ปุ่น講演する
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นこうえんする
ภาษาจีน演说
เชือดคอฆ่าตัวตาย
ภาษาจีน自刎
speech
แปลว่าการปราศรัย