ปราศรัย

ปราศรัย อ่านว่า

อ่านว่า /ปฺรา-ไส/

ปราศรัย หมายถึง?

พจนานุกรมไทย ปราศรัย หมายถึง:

1. [ปฺราไส] น. การพูดด้วยไมตรีจิต, การแสดงอัชฌาสัยในระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; คําปรารภ. ก. พูดด้วยไมตรีจิต, พูดแสดงอัชฌาสัยระหว่างผู้ใหญ่ต่อผู้น้อยหรือผู้ที่เสมอกัน; ปรารภ. (ส. ปฺรศฺรย).