ตัวกรองผลการค้นหา
เงื่อนงำ, ปมเงื่อน, เส้นสนกลใน, เบาะแส
ภาษาจีน线索
บัพ
หมายถึงน. ข้อ, ปล้อง, ปม, เล่ม, หมวด, ตอน. (ป. ปพฺพ).
สังกะตัง
หมายถึงว. ลักษณะที่ติดแน่นเป็นปมเหนียวที่ผมหรือขนสัตว์สางไม่ออก เช่น ผมเป็นสังกะตัง.
ประมัตตะ
หมายถึงว. เลินเล่อ, มัวเมา, ประมาท, มักง่าย, เหลวไหล, เพิกเฉย, ทอดทิ้ง. (ส. ปฺรมตฺต; ป. ปมตฺต).
หัวเงื่อน
หมายถึงน. ปมที่ทำไว้สำหรับกระตุกหรือชักออกเมื่อเวลาแก้, โดยปริยายหมายถึงข้อความตรงที่จะต้องไขความให้กระจ่าง.
เอาเชือกพันสอดสิ่งของแล้วผูกปมหรือเงื่อน ผูก มัด
ภาษาจีน拴
ปม(ที่ผูก),การผูก,ตอนท้าย,ตอนจบ,ข้าวปั้นรูปสามเหลี่ยม
ภาษาญี่ปุ่น結び
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นむすび
พูพอน
หมายถึงน. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น, พอน ก็เรียก.
burling
แปลว่า(การทอผ้า) การตกแต่งพื้นผิวหน้า เช่นตัดปมด้าย, เสี้ยนในเนื้อผ้าและสิ่งอื่น ๆ ที่ติดมาจากการทอ
nep
แปลว่า(สิ่งทอ) ปมด้ายขมวดเล็ก ๆ บนเนื้อผ้าฝ้าย เกิดากเนื้อฝ้ายหรือการปั่นฝ้ายไม่ดีพอ
อวดเก่ง, อวด
ภาษาเกาหลี뽐내다
โรคที่มีสิ่งเกาะตัวเป็นก้อนในท้อง, อุปมาว่า ปม (ของเรื่องราวที่แย่ลงหรือไม่สามารถแก้ไขได้)
ภาษาจีน症结