เปรียญ

เปรียญ หมายถึง?

พจนานุกรมไทย เปรียญ หมายถึง:

1. [ปะเรียน] น. ผู้สอบความรู้พระปริยัติธรรมสายบาลีได้ตามหลักสูตรตั้งแต่ ๓ ประโยคขึ้นไป.