ผลการค้นหา

ผู้มีตน ฝึกตนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งซึ่งได้ยาก

ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นความโชติช่วงแห่งคน

ถ้าสอนผู้อื่นฉันใด พึ่งทำตนฉันนั้น ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น ได้ยินว่าตนแลฝึกยาก

ตนมีทางไป เป็นของตน

บัณฑิต ย่อมฝึกตน

ฝึกตนได้แล้วจึงควรฝึกคนอื่น

ผู้ฝึกตนได้ เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์

บัณฑิตย่อมฝึกตน

ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝึกตนแล้วเป็นผู้ประเสริฐสุด

ผู้ฝึกตนได้เป็นผู้ประเสริฐสุดในหมู่มนุษย์

เป็นที่รู้กันว่า ตนนี่แหละ ฝึกได้ยาก

ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตนอยู่เป็นนิจ