ผลการค้นหา

มัวรำพึงถึงความหลัง ก็มีแต่จะหดหาย มัวหวังวันข้างหน้า ก็มีแต่จะละลาย อันใดยังไม่มาถึง อันนั้นก็ยังไม่มี รู้อย่างนี้แล้ว เมื่อมีฉันทะเกิดขึ้น คนฉลาดที่ไหนจะปล่อยให้หายไปเปล่า

คนโง่ก็ตาย คนฉลาดก็ตาย

วันคืน ไม่ผ่านไปเปล่า

คนฉลาด พลอยยินดีการให้ทาน

คนฉลาด ย่อมละบาป

อย่าปล่อยกาลเวลาให้ล่วงไปโดยเปล่าประโยชน์

คนขยัน พึงไม่ให้ประโยชน์ที่มาถึงแล้วผ่านไปโดยเปล่า

คนฉลาดกล่าวว่า ปัญญาแลประเสริฐสูงสุด

คนฉลาด ทำจิตของตนให้ซื่อตรง

ไม่ควรให้แต่ละวันผ่านไปเปล่า

การประพฤติประโยชน์กับคนไม่ฉลาดในประโยชน์ ไม่นำสุขมาให้เลย

คนเรียนน้อย แก่เปล่า เหมือนโคถึก