ผลการค้นหา

ประมาท

หมายถึง[ปฺระหฺมาด] ก. ขาดความรอบคอบ, ขาดความระมัดระวังเพราะทะนงตัว, เช่น เวลาขับรถอย่าประมาท; ดูหมิ่น เช่น ประมาทฝีมือ. น. ความเลินเล่อ, การขาดความระมัดระวัง, เช่น ขับรถโดยประมาท; (กฎ) กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่. (ส. ปฺรมาท; ป. ปมาท).

พึง

หมายถึงว. คำช่วยกริยาอื่น หมายความยอมตาม แปลว่า ควร เช่น พึงไป ว่า ควรไป, หมายความจำเป็น แปลว่า ต้อง เช่น กิจที่สงฆ์จะพึงทำ ว่า กิจที่สงฆ์จะต้องทำ.

กระทำโดยประมาท

หมายถึง(กฎ) ก. กระทำความผิดมิใช่โดยเจตนา แต่กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่.

ประมาทเลินเล่อ

หมายถึงก. กระทำโดยปราศจากความระมัดระวังหรือละเลยในสิ่งที่ควรกระทำ.

พึงพอใจ

หมายถึงว. รัก, ชอบใจ.

ศันสนีย์

หมายถึง[-สะนี] ว. พึงสรรเสริญ, พึงชม. (ส. ศํสนีย).

กรณียกิจ

หมายถึงน. กิจที่พึงทำ, หน้าที่อันพึงทำ.

มารคอหอย

หมายถึง[มาน-] (ปาก) น. ผู้ที่ขัดผลประโยชน์ที่ผู้อื่นจะพึงมีพึงได้.

ไลย

หมายถึง[ไล] น. ของที่จะพึงเลีย. (ป. เลยฺย).

ลัภย์

หมายถึงว. พึงได้, ควรได้. (ส.; ป. ลพฺภ).

ขัดลาภ

หมายถึงก. ทำให้ไม่ได้รับสิ่งที่จะพึงได้, ทำให้ไม่มีโชค.

เวทย์

หมายถึงว. พึงรู้, ควรรู้. (ส.).