ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สาธารณ,สาธารณ-,สาธารณะ
สาธารณ,สาธารณ-,สาธารณะ
หมายถึง[สาทาระนะ] ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะ อย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ. (ป., ส.).
ประโยคที่เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์
โทรศัพท์
หมายถึงน. ระบบโทรคมนาคมซึ่งใช้อุปกรณ์ทางไฟฟ้าเป็นเครื่องมือสื่อสารให้ติดต่อพูดถึงกันได้ในระยะไกลโดยใช้สายตัวนำโยงติดต่อถึงกัน และอาศัยอำนาจแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นหลักสำคัญ. (อ. telephone), คำว่าโทรศัพท์ที่อยู่หน้าหมายเลขโทรศัพท์มักเขียนย่อว่า โทร. ออกเสียงว่า [โท]. (ปาก) ก. พูดติดต่อกันทางโทรศัพท์.
ต่อโทรศัพท์
หมายถึงก. เดินสายเพื่อติดตั้งโทรศัพท์; ติดต่อสื่อสารโดยการหมุนหรือกดเลขหมายบนหน้าปัดเครื่องโทรศัพท์.
รับโทรศัพท์
หมายถึงก. รับการติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์.
วิทยุสาธารณะ
หมายถึงน. การติดต่อสื่อสารด้วยเครื่องรับส่งวิทยุที่จัดให้ประชาชนโดยทั่วไปใช้บริการได้เป็นการสาธารณะ.
วิทยุโทรศัพท์
หมายถึงน. การเรียกติดต่อโทรศัพท์โดยใช้คลื่นวิทยุ.
กองกลาง
หมายถึงน. สิ่งที่กันไว้เป็นส่วนรวม หรือเป็นสาธารณะ.
วิทยุติดตามตัว
หมายถึงน. การกระตุ้นเตือนผู้พกพาเครื่องรับวิทยุที่ใช้ติดตัวโดยทางคลื่นวิทยุ ซึ่งกระทำผ่านข่ายโทรศัพท์สาธารณะ การกระตุ้นเตือนอาจประกอบด้วยเสียงพูดหรือรหัสที่มองเห็นได้ ซึ่งส่งมาจากผู้กระตุ้นเตือนหรือจากข่ายโทรศัพท์สาธารณะ.
จับจอง
หมายถึง(กฎ) ก. เข้าครอบครองที่ดินสาธารณะไว้เพื่อตน.
สาธารณูปโภค
หมายถึงน. บริการสาธารณะที่จัดทำเพื่ออำนวยประโยชน์แก่ประชาชนในสิ่งอุปโภคที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เช่น การไฟฟ้า การประปา การเดินรถประจำทาง โทรศัพท์. (อ. public utility).
สาธารณสมบัติ
หมายถึงน. ทรัพย์สินส่วนรวมของประชาชน เช่น ถนนสาธารณะ แม่นํ้า ลำคลอง.
รถแท็กซี่
หมายถึง(ปาก) น. รถยนต์รับจ้างสาธารณะ โดยสารได้ไม่เกิน ๗ คน.