ตัวกรองผลการค้นหา
นักเลง
หมายถึงน. ผู้ฝักใฝ่ในสิ่งนั้น ๆ เช่น นักเลงหนังสือ นักเลงการพนัน; ผู้เกะกะระราน เช่น เป็นนักเลง, นักเลงโต ก็ว่า. ว. มีใจกว้าง กล้าได้กล้าเสีย เช่น ใจนักเลง.
พนัน
หมายถึงก. เล่นเอาเงินหรือสิ่งอื่นโดยอาศัยความฉลาด ความชำนาญ เล่ห์เหลี่ยม ไหวพริบ และฝีมือ รวมทั้งโชคด้วย. น. การเล่นเช่นนั้น เรียกว่า การพนัน.
ใจนักเลง
หมายถึงน. มีใจกล้าสู้; มีใจกว้างขวางกล้าได้กล้าเสีย.
นักเลงโต
หมายถึงน. ผู้เกะกะระราน เช่น น้องชายเขาเป็นนักเลงโต ทำให้เพื่อนบ้านเดือดร้อนเสมอ ๆ, นักเลง ก็ว่า.
ราญรอน
หมายถึงก. รบ เช่น นักเลงเขาไม่หาญราญนักเลง.
ราญ
โสณฑ์
หมายถึงน. นักเลง, นักเลงเหล้า. (ป.; ส. เศาณฺฑ).
เล่นการพนัน
หมายถึงก. ลักษณะการกระทำที่เสี่ยงต่อการแพ้ชนะหรือได้เสียโดยใช้เงินเป็นต้นเป็นเดิมพัน เช่นในการเล่นไพ่เล่นม้า.
พนันขันต่อ
หมายถึงน. การพนันซึ่งได้เสียกันโดยวิธีต่อรอง.
ถุงเค้า
หมายถึงน. ต้นทุนในการพนัน; ผู้ถือต้นทุนในการพนัน.
ติดบ่อน
หมายถึงก. ตั้งบ่อนการพนัน.
หัวไม้
หมายถึงน. นักเลงที่ชอบตีรันฟันแทง, มักเรียกว่า นักเลงหัวไม้.