ผลการค้นหา

เพ้อ

หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.

เพ้อฝัน

หมายถึงก. คิดฝันอย่างลม ๆ แล้ง ๆ.

ประเพ้อ

หมายถึง(กลอน) ก. เพ้อ.

เธอ

หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย มักใช้ในระหว่างเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน หรือใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่า เช่นครูพูดกับศิษย์, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง ใช้กับผู้มีศักดิ์ตํ่ากว่าด้วยความยกย่องหรือเอ็นดูเป็นต้น, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.

หลงละเมอ

หมายถึงก. สำคัญผิด, หลงเพ้อ, เช่น เขาแต่งงานไปนานแล้ว ยังหลงละเมอว่าเขาเป็นโสดอยู่.

พิลาป

หมายถึงก. รํ่าไรรำพัน, ครํ่าครวญ, ร้องไห้, บ่นเพ้อ. (ป., ส. วิลาป).

ลปก

หมายถึง[ละปก] น. คนพูดบ่นเพ้อต่าง ๆ; คนพูดด้วยความอยากได้. (ป.).

ออกจะ

หมายถึงว. ค่อนข้างจะ เช่น เธอออกจะอ้วน ของออกจะแพง.

ปริเทวนะ,ปริเทวะ

หมายถึง[ปะริเทวะ-] น. ความครํ่าครวญ, ความรำพันด้วยเสียใจ, ความบ่นเพ้อ. (ป.).

แสนงอน

หมายถึงว. มีแง่งอนมาก เช่น เธอมีนิสัยแสนงอนมาตั้งแต่เด็ก.

หาไม่

หมายถึงสัน. มิฉะนั้น, ไม่เช่นนั้น, เช่น เธอต้องออกไปจากบ้านของฉันเดี๋ยวนี้ หาไม่ฉันจะแจ้งตำรวจว่าเธอบุกรุก.

ย้อนคำ

หมายถึงก. ว่าสวนตอบตามคำที่เขาว่ามา เช่น ฝ่ายหนึ่งพูดว่า เธอโง่จริง อีกฝ่ายหนึ่งก็ย้อนคำว่า แล้วเธอไม่โง่หรือ.