ผลการค้นหา

ทราม

หมายถึง[ซาม] ว. เลว เช่น ใจทราม, เสื่อม เช่น ปัญญาทราม จิตทราม; ไหลอาบเป็นแห่ง ๆ เช่น เลือดไหลทรามลงตามขา.

หัวขี้เลื่อย

หมายถึงว. โง่, มีปัญญาทึบ.

ทุปปัญญา

หมายถึง[ทุบ-] (แบบ) น. ปัญญาทราม. (ป.).

ปัญญา

หมายถึงน. ความรอบรู้, ความรู้ทั่ว, ความฉลาดเกิดแต่เรียนและคิด, เช่น คนมีปัญญา หมดปัญญา. (ป.).

ปัญญาแค่หางอึ่ง

หมายถึง(สำ) ว. มีความรู้น้อย, โง่.

โง่

หมายถึงว. เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้.

สุดปัญญา

หมายถึงว. ใช้ปัญญาเท่าที่มีอยู่ทั้งหมด เช่น เลขข้อนี้คิดจนเกือบสุดปัญญาจึงทำได้ ฉันช่วยเขาจนสุดปัญญาแล้วก็ยังไม่สำเร็จ.

สติปัญญา

หมายถึงน. ปัญญารอบคอบ, ปัญญารู้คิด, เช่น เขาเป็นคนมีสติปัญญาดี.

ชั่วช้า

หมายถึงว. เลวทราม.

ปัญญาส,ปัญญาส-

หมายถึง[ปันยาสะ-] (แบบ) ว. ห้าสิบ. (ป.).

โง่เง่า

หมายถึงว. โง่มาก.

สุธี

หมายถึงน. คนมีปัญญา, นักปราชญ์. (ป., ส.).