ตัวกรองผลการค้นหา
ใจเมือง
หมายถึงว. ศูนย์กลางของเมือง, กลางเมือง เช่น เกิดเรื่องที่กลางใจเมือง.
คำไวพจน์ เมือง | คำคล้าย เมือง
พุทธศาสนสุภาษิต หมวด การปกครอง
เสียมราฐ
คําพังเพย หมายถึง?
ศูนย์กลาง
หมายถึงน. แหล่งกลาง เช่น กรุงเทพมหานครเป็นศูนย์กลางการค้าขาย, ศูนย์ ก็ว่า.
ใจกลาง
หมายถึงน. ศูนย์กลาง.
ศูนย์หน้า
หมายถึงน. ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งกลางของแถวหน้าในการเล่นฟุตบอลทำหน้าที่ยิงประตูเป็นสำคัญ บางครั้งอาจลงมาช่วยเซนเตอร์ฮาล์ฟซึ่งอยู่ในตำแหน่งกลางของแถวกลางและพาลูกขึ้นไปในแดนฝ่ายตรงข้ามด้วย.
ส่วนกลาง
หมายถึงน. ส่วนเมืองหลวง, ศูนย์กลาง.
ศูนย์บริการสาธารณสุข
หมายถึงน. สถานีอนามัยในเขตเมือง ได้แก่ เขตเทศบาล สุขาภิบาล กรุงเทพมหานคร และที่ตั้งเป็นเมืองพิเศษ.
ประชาภิบาล
หมายถึงน. ผู้ปกครองพลเมือง; การปกครองชาวเมือง. (ส.).
หลักบ้านหลักเมือง
หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.
เมือง
หมายถึงน. แดน เช่น เมืองมนุษย์ เมืองสวรรค์ เมืองบาดาล, ประเทศ เช่น เมืองไทย เมืองจีน เมืองลาว; (โบ) จังหวัด เช่น เมืองเชียงใหม่ เมืองนครศรีธรรมราช เมืองตราด; เขตซึ่งเคยเป็นเมืองสำคัญในระดับจังหวัด ต่อมาถูกลดฐานะเป็นอำเภอ เช่น เมืองไชยา เมืองมีนบุรี เมืองขุขันธ์; เขตซึ่งเป็นที่ชุมนุมและเป็นที่ตั้งศาลากลางจังหวัด ซึ่งในครั้งก่อน ถ้าเป็นเมืองใหญ่ หมายถึงเขตภายในกำแพงเมือง.
ปกครอง
หมายถึงก. ดูแล, คุ้มครอง, ระวังรักษา; บริหาร.
ศูนย,ศูนย-,ศูนย์
หมายถึง[สูนยะ-, สูน] ว. ว่างเปล่า. ก. หายสิ้นไป. น. ตัวเลข ๐; จุดกลาง, ใจกลาง, แหล่งกลาง, แหล่งรวม, เช่น ศูนย์วัฒนธรรม ศูนย์หนังสือ ศูนย์รวมข่าว. (ส. ศูนฺย; ป. สุญฺ).
วน
หมายถึงก. เวียนไปโดยรอบ เช่น ขับรถวนรอบสนาม, ไปโดยรอบเข้าหาศูนย์กลางหรือออกจากศูนย์กลาง เช่น น้ำวน วนเป็นก้นหอย.