ผลการค้นหา

เพี้ยน

หมายถึงว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย เช่น หน้าเพี้ยน, คลาดเคลื่อน เช่น พูดเพี้ยน เสียงเพี้ยน, ผิดเพี้ยน ก็ว่า, โบราณใช้ เพียน ก็มี; (ปาก) ไม่ค่อยปรกติ (มักใช้แก่คน) เช่น เขามีท่าทางเพี้ยน ๆ.

เพียน

หมายถึง(โบ) ว. เพี้ยน.

ผิดเพี้ยน

หมายถึงว. ผิดแปลกไปเล็กน้อย, คลาดเคลื่อน, เพี้ยน ก็ว่า.

เสียงเพี้ยน

หมายถึงน. เสียงดนตรีหรือเสียงร้องเพลงที่คลาดเคลื่อนไปจากระดับเล็กน้อย, เสียงพูดที่มีสำเนียงคลาดเคลื่อนเล็กน้อย.

หูฝาด,หูเฝื่อน

หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.

เหรอ,เหรอะ

หมายถึง(ปาก) คำที่มีเสียงเพี้ยนมาจากคำว่า หรือ.

กระดวน

หมายถึง(ปาก; เพี้ยนมาจาก ประดวน) ก. ยอน, แยง.

ไผ่ผัง

หมายถึงก. ไปเร็ว, วิ่งเร็ว. (เพี้ยนมาจาก ผายผัง).

ลินลา,ลิ้นลา

หมายถึงก. ไปอย่างนวยนาด. (เพี้ยนมาจาก ป., ส. ลีลา).

เสียงเหน่อ

หมายถึงน. เสียงพูดที่เพี้ยนไปจากสำเนียงมาตรฐาน.

กระวี

หมายถึง(โบ) ก. แกว่ง. (เพี้ยนมาจาก คระวี).

กุลี

หมายถึงเพี้ยนมาจาก กลี เช่น เกิดการกุลี. (กฎ. ราชบุรี).