ผลการค้นหา

เครื่องประดับ

หมายถึงน. เครื่องตกแต่งกายมี สร้อย แหวน นาฬิกา เป็นต้น.

นักปราชญ์

หมายถึงน. ผู้รู้, ผู้มีปัญญา.

ถนิมพิมพาภรณ์

หมายถึงน. เครื่องประดับร่างกาย.

กะบังหน้า

หมายถึงน. กรอบหน้าเป็นเครื่องประดับ.

ตุ้มหู

หมายถึงน. เครื่องประดับหู, ต่างหู.

ปิลันธน์

หมายถึง[ปิลัน] น. เครื่องประดับ. (ป.).

จุฑารัตน์

หมายถึงน. เครื่องประดับจุก. (ส.).

อาภรณ์

หมายถึง[-พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ = เครื่องประดับร่างกาย ในคำว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ = มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. (ป., ส.).

เมธาวี,เมธี

หมายถึงน. นักปราชญ์. (ป., ส.).

อลังการ

หมายถึงน. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส.).

นางแบบ

หมายถึงน. ผู้หญิงที่แสดงแบบเสื้อหรือเครื่องประดับเป็นต้น.

อลงการ

หมายถึง[อะลงกาน] น. การตกแต่ง, การประดับ; เครื่องตกแต่ง, เครื่องประดับ. ว. งามด้วยเครื่องประดับตกแต่ง. (ป., ส. อลงฺการ).