ผลการค้นหา

มัวพะวง

หมายถึงว. มัวเป็นห่วงกังวล.

พะว้าพะวัง

หมายถึงก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, ห่วงหน้าพะวงหลัง.

ห่วง

หมายถึงน. เครื่องคล้อง เช่น ห่วงประตู, ของที่เป็นวง. ก. ผูกพัน, กังวลถึง, มีใจพะวงอยู่.

ห่วงหน้าพะวงหลัง

หมายถึงก. พะว้าพะวัง.

พะวง

หมายถึงก. กังวล, ห่วงใย.

ละล้าละลัง

หมายถึงว. ห่วงหน้าห่วงหลัง, พะวงหน้าพะวงหลัง, พะวักพะวน, เช่น เกิดไฟไหม้ละล้าละลังคว้าอะไรไม่ถูก.

วัก

หมายถึงก. เอาอุ้งมือตักน้ำหรือของเหลวขึ้นมาค่อนข้างเร็ว เช่น ใช้มือวักน้ำกิน เอามือวักน้ำโคลนสาด, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น วักควัน.

วัก

หมายถึงก. เซ่น, มักใช้เข้าคู่กันเป็น เซ่นวัก.

เป็นห่วง

หมายถึงก. กังวลถึง.

ห่วงหน้าห่วงหลัง

หมายถึงก. พะว้าพะวัง.

พะ

หมายถึงน. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง เพิง หรือ เพิงพะ ก็เรียก. ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย เช่น ลูกมาพะพ่อแม่อยู่, พะพิง ก็ว่า; ปะทะกัน, ชนกัน, เช่น คน ๒ คนเดินมาพะกัน; ปะทะติดอยู่ เช่น สวะมาพะหน้าบ้าน.

พะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว พ มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น พะพรั่ง พะพรั่น พะพราย.