ผลการค้นหา

เบิก

หมายถึงน. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข ๕, เขียนเป็น เปก ก็มี.

เบิก

หมายถึงก. เปิด ใช้ในลักษณะอย่างเปิดผ้าคลุมบายศรีออก เรียกว่า เบิกบายศรี, ทำให้กว้าง เช่น เบิกถนนออกไป เบิกท้องร่อง; ขอให้จ่าย เช่น เบิกเงิน เบิกของ; นำเข้าเฝ้า เช่น เบิกตัว.

เปก

หมายถึงน. คำกำกับชื่อปีในวิธีนับศักราชของไทยทางเหนือ ตรงกับเลข ๕, เขียนเป็น เบิก ก็มี.

กระเบิก

หมายถึง(กลอน) ก. เบิก เช่น ปรดิพหุลดุลยปรดิมุข หุลดุลยอุกกลุก ก็เกริกกระเบิกหาวหบ. (อนิรุทธ์).

เผนิก

หมายถึง[ผะเหฺนิก] ก. เบิก.

เพิก

หมายถึงก. ถอน, ถลกออก, เบิก.

ถ่างตา

หมายถึงก. พยายามเบิกตาให้กว้าง.

ถอนเงิน

หมายถึงก. เบิกเงินที่ฝากไว้ในธนาคารออกมา.

ใบเบิก

หมายถึงน. หนังสือเบิกสิ่งของต่าง ๆ.

ตาโพลง

หมายถึงว. เบิกตากว้าง เช่น ตกใจลืมตาโพลง.

ลูกมาด

หมายถึงน. เรือมาดที่ขุดแล้วแต่ยังไม่ได้เบิก, มาดเรือโกลน ก็เรียก. (ดู มาด).

ตาตี่

หมายถึงน. ตาที่หนังตาบนตกลงมาจนเกือบปิด ทำให้เบิกตากว้างไม่ได้.