ผลการค้นหา

เถาวัลย์

หมายถึงน. พรรณไม้ที่เป็นเถา, พรรณไม้เลื้อย. (ป., ส. วลฺลิ, วลฺลี).

วัลลี

หมายถึงน. เถาวัลย์, เครือเขา, ไม้เถา. (ป., ส.).

ฉุป,ฉุป-

หมายถึง[ฉุบ, ฉุปะ-] น. การรบกัน, สงคราม, การสัมผัสถูกต้อง; เถาวัลย์; ลม. (ส., ป.).

เชือกเขา

หมายถึงน. เถาวัลย์.

วัลย์

หมายถึงน. เถาวัลย์, เครือเขา, ไม้เถา. (ป., ส. วลฺลี).

เขา

หมายถึงน. เถาวัลย์ เช่น เครือเขา.

เครือเขา

หมายถึงน. เถาวัลย์.

นาคลดา

หมายถึง[นากคะ-] น. เถาวัลย์งู, เถาพลู.

ชุด

หมายถึงน. เครื่องดักปลาชนิดหนึ่ง ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตา; สิ่งที่ถักด้วยหวายหรือเถาวัลย์เป็นตาห่าง ๆ รูปคล้ายกระชุ สำหรับใส่หมูเป็น.

ซุ้ม

หมายถึงน. สิ่งที่เป็นพุ่มโดยมากปกคลุมด้วยต้นไม้หรือเถาวัลย์ มีทางลอดได้ เช่น ในป่าเถาวัลย์ขึ้นเป็นซุ้มเองตามธรรมชาติ, ต้นไม้ซึ่งขึ้นปกคลุมสิ่งที่ก่อสร้างเพื่อรองรับ มีทางลอดได้ เช่น ปลูกกระดังงาเป็นซุ้ม, ซุ้มไม้ ก็เรียก.

ย่างทราย

หมายถึงน. ชื่อเถาวัลย์ป่าชนิดหนึ่ง มีใบใหญ่, ย่านทราย ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).

ย่านทราย

หมายถึงน. ชื่อเถาวัลย์ป่าชนิดหนึ่ง มีใบใหญ่, ย่างทราย ก็เรียก. (พจน. ๒๔๙๓).