ตัวกรองผลการค้นหา
เฉียง
หมายถึงว. เฉหรือเบี่ยงจากแนวไปทางใดทางหนึ่ง เช่น เฉียงเหนือ เฉียงใต้ ห่มสไบเฉียง.
หมายถึงน. ต้นไม้ใช้ใบทำยา. (พจน. ๒๔๙๓).
เอียง
หมายถึงว. อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. ก. เปลี่ยนระดับไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เครื่องบินกำลังเอียงปีกเพื่อร่อนลง เขาเอียงคอดู.
สะพายเฉียง
หมายถึงก. ห่มเฉียงบ่า.
สายตาเอียง
หมายถึงน. ความบกพร่องของนัยน์ตาที่มองเห็นสิ่งต่าง ๆ ในแนวระดับหรือในแนวดิ่งไม่ได้ชัดสม่ำเสมอกัน ช่วยได้โดยสวมแว่นที่เป็นเลนส์รูปกาบกล้วย.
กระเท่เร่
หมายถึงว. เอียงทื่ออยู่, เอียงไปมาก, มักพูดเข้าคู่กับ เอียง เป็น เอียงกระเท่เร่, โดยปริยายหมายความว่า ลำเอียงมาก.
โคลง
หมายถึง[โคฺลง] ก. เอียงไปเอียงมาหรือทำให้เอียงไปเอียงมา เช่น เรือโคลง ว่าวโคลง โคลงเรือ โคลงหัว.
กระเท่
หมายถึงว. เท่, เอียง.
ทแยง
หมายถึง[ทะ-] ว. เฉียง, เฉลียง.
บุพทักษิณ
หมายถึงน. ทิศตะวันออกเฉียงใต้.
พับเขียง
หมายถึงก. ห่มผ้าเฉียงบ่า.
ทแยงมุม
หมายถึงว. เฉียงจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.