ผลการค้นหา

อาจารย์

หมายถึงน. ผู้สั่งสอนวิชาความรู้; คำที่ใช้เรียกนำหน้าชื่อบุคคลเพื่อแสดงความยกย่องว่ามีความรู้ในทางใดทางหนึ่ง. (ส.; ป. อาจริย).

อาจริย,อาจริย-

หมายถึง[-จะริยะ-] (แบบ) น. อาจารย์. (ป., ส. อาจารฺย).

กรรมวาจาจารย์

หมายถึง[กำมะวาจาจาน] น. อาจารย์ผู้ให้สำเร็จกรรมวาจา คือ คู่สวด. (ส. กรฺมวาจา + อาจารฺย = อาจารย์).

บา

หมายถึงน. ครู, อาจารย์; ชายหนุ่ม.

อันเตวาสิก

หมายถึงน. “ชนผู้อยู่ในภายใน” หมายถึง ศิษย์ที่อยู่ในปกครองหรือที่อาศัยอยู่กับอาจารย์ จะเป็นบรรพชิตหรือคฤหัสถ์ก็ได้, คู่กับ อาจารย์. (ป.).

บาจรีย์

หมายถึง[-จะรี] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป. ปาจริย).

สิทธาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้สำเร็จ, ฤษี.

ชีต้น

หมายถึงน. พระสงฆ์ที่เป็นอาจารย์.

บาธรรม

หมายถึงน. ผู้เชี่ยวชาญในทางธรรม, อาจารย์ทางธรรม.

อรรถกถาจารย์

หมายถึงน. อาจารย์ผู้แต่งอรรถกถา.

บุรพาจารย์

หมายถึง[บุระ-] น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา.

บูรพาจารย์

หมายถึง[บูระ-] น. อาจารย์ในเบื้องต้น คือ บิดามารดา.