ผลการค้นหา

ห้าม

หมายถึงก. ให้เว้นกระทำ, ไม่ให้ทำตามที่กำหนดไว้. น. เรียกภรรยาของเจ้านายที่ไม่ใช่สะใภ้หลวง ว่า นางห้าม, เรียกหญิงสามัญที่เป็นเมียของเจ้านาย ว่า หม่อมห้าม.

ห้ามไม่ให้

หมายถึง(สำ) ก. เป็นการย้ำไม่ให้ทำอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น ห้ามไม่ให้เขียน ห้ามไม่ให้พูด.

พอที

หมายถึงคำห้ามเพื่อขอยับยั้ง.

ผีเพลีย

หมายถึงน. ดิถีวันห้ามไม่ให้แรกนา.

จนได้

หมายถึงว. ในที่สุดก็เป็นเช่นนั้น เช่น ห้ามแล้วยังไปทำอีกจนได้.

โรธ

หมายถึงก. ขัดขวาง, ห้าม, กัน. (ส., ป.).

กู่ไม่กลับ

หมายถึง(สำ) ก. ไม่ฟังคำทัดทาน, ห้ามไม่อยู่.

ตัดใจ

หมายถึงก. ห้ามใจไม่ให้คิดในเหตุที่เกิดขึ้น.

รุทธ์

หมายถึงก. ห้าม, กีด, กั้น, ดับ. (ป., ส.).

ทัดทาน

หมายถึงก. กล่าวหรือแสดงออกเป็นทำนองห้ามหรือท้วงเพื่อให้งดไว้.

ฮ้า

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาด้วยความตกใจ ประหลาดใจ หรือเพื่อห้าม.

อาวุต

หมายถึง[-วุด] ว. ต้องห้าม, กั้นหรือขวางไว้. (ป.; ส. อาวฺฤต).