ผลการค้นหา

ไอศูรย์

หมายถึง[-สูน] น. ไอศวรรย์.

ศูนย,ศูนย-,ศูนย์

หมายถึง[สูนยะ-, สูน] ว. ว่างเปล่า. ก. หายสิ้นไป. น. ตัวเลข ๐; จุดกลาง, ใจกลาง, แหล่งกลาง, แหล่งรวม, เช่น ศูนย์วัฒนธรรม ศูนย์หนังสือ ศูนย์รวมข่าว. (ส. ศูนฺย; ป. สุญฺ).

สูร

หมายถึง[สูน, สูระ] น. ผู้กล้าหาญ, นักรบ; พระอาทิตย์. (ป., ส.). ว. กล้าหาญ, เข้มแข็ง. (ป.; ส. ศูร).

สูรย์

หมายถึง[สูน] (ปาก) น. สุริยุปราคา ในคำว่า เกิดสูรย์.

อาสูร

หมายถึง[-สูน] (โบ) ก. สงสาร เช่น อาสูรสองหลานเอย ย่อมเสวยเคยข้าวสาลี. (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์ กลบทเก่า); เอ็นดู; กังวล. (ข. อาสูร ว่า สงสาร, น่าอนาถ).

ราพณาสูร

หมายถึง[ราบพะนาสูน] (กลอน) น. ยักษ์. (ส. ราวณ + อสุร).

ราพณาสูร

หมายถึง[ราบพะนาสูน] (ปาก) ว. สูญเรียบ, สูญเสียจนหมดเกลี้ยง.

รามสูร

หมายถึง[รามมะสูน] น. ชื่อยักษ์ตนหนึ่งตามเทพนิยายของอินเดีย เชื่อกันว่าเสียงฟ้าร้องเป็นเสียงรามสูรขว้างขวาน.

นเรนทรสูร,นเรศ,นเรศวร,นเรศูร

หมายถึง[นะเรนทฺระสูน, นะเรด, นะเรสวน, นะเรสูน] (แบบ) น. พระราชา. (ส. นร + อินฺทฺร + สูร, นร + อีศ, นร + อีศฺวร).

กษัตรีศูร

หมายถึง[กะสัดตฺรีสูน] (กลอน) น. กษัตริย์ผู้เป็นใหญ่ เช่น เจ้าไตรภพโลกเมาลีเป็นกษัตรีศูร. (ม. คำหลวง นครกัณฑ์). (ส. กฺษตฺร + อีศฺวร).

นภศูล,นพศูล

หมายถึง[นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกา ลำภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.

นพศูล

หมายถึง[นบพะสูน] น. เครื่องประดับยอดปรางค์ ทำเป็นรูปหอก มีกิ่งเป็นรูปดาบแตกสาขาออกไป ๔ ทิศ, แง่งขิง ฝักเพกาลำภุขัน หรือ สลัดได ก็เรียก.