ผลการค้นหา

สิทธิ

หมายถึง[สิดทิ] น. อำนาจอันชอบธรรม เช่น บุคคลมีสิทธิและหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญ เขามีสิทธิ์ในที่ดินแปลงนี้. (ป., ส.); (กฎ) อำนาจที่จะกระทำการใด ๆ ได้อย่างอิสระ โดยได้รับการรับรองจากกฎหมาย. (อ. right).

เสื่อมสิทธิ์

หมายถึงก. มีสิทธิน้อยลง, ทำให้สิทธิเสียไป.

ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์

หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).

ผูกขาด

หมายถึงก. สงวนสิทธิไว้แต่ผู้เดียว.

อภิสิทธิ์

หมายถึงน. สิทธินอกเหนือขอบเขต, สิทธิเหนือกฎหรือระเบียบที่วางไว้, สิทธิที่ได้รับนอกเหนือไปจากกฎหรือระเบียบที่วางไว้. (ป., ส.).

ใบสำคัญ

หมายถึงน. เอกสารที่รับรองข้อเท็จจริง ความถูกต้อง หรือสิทธิ.

ใบอนุญาต

หมายถึงเอกสารอนุญาตให้ทำกิจหรือให้มีสิทธิตามขอ ออกโดยพนักงานเจ้าหน้าที่

เสรี

หมายถึงว. ที่ทำได้โดยอิสระ, มีสิทธิที่จะทำจะพูดได้โดยไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น. (ป.; ส. ไสฺวรินฺ).

หลักทรัพย์

หมายถึง(กฎ) น. ตราสารหรือหลักฐานแสดงสิทธิในทรัพย์สิน เช่น ตั๋วเงินคลัง พันธบัตร ตั๋วเงิน หุ้น หุ้นกู้ หน่วยลงทุน ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้น ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหุ้นกู้ ใบสำคัญแสดงสิทธิที่จะซื้อหน่วยลงทุน.

คดีแพ่ง

หมายถึง(กฎ) น. คดีที่ฟ้องร้องเกี่ยวกับสิทธิส่วนเอกชน.

ผู้รับพินัยกรรม

หมายถึง(กฎ) น. บุคคลผู้มีสิทธิรับมรดกโดยพินัยกรรม.

ข้อจำกัด

หมายถึง(กฎ) น. สิ่งที่กำหนดขอบเขตสิทธิหรืออำนาจไว้โดยเฉพาะ.