ผลการค้นหา

แตะ

หมายถึงน. เรียกรั้วหรือฝาเรือนที่ใช้ไม้รวกหรือไม้ไผ่ผ่าซีกขัดกันว่า รั้วขัดแตะ ฝาขัดแตะ. ว. เรียกเกือกหรือรองเท้าไม่หุ้มส้นชนิดหนึ่งว่า เกือกแตะ รองเท้าแตะ. ก. ถูกต้องแต่เบา ๆ หรือเพียงนิดหน่อย.

รองเท้า

หมายถึงน. เกือก.

กระแตะ,-กระแตะ

หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระเตาะ เป็น กระเตาะกระแตะ.

ส้นรองเท้า

หมายถึงน. ส่วนล่างตอนท้ายของรองเท้าที่รองรับส้น.

เขียงเท้า

หมายถึงน. รองเท้าไม้.

ฉลองพระบาท

หมายถึง(ราชา) น. รองเท้า.

จด

หมายถึงก. จ่อให้ถึงกัน, ถึง, จนถึง; แตะ.

บาทนิเกต

หมายถึง[บาดทะนิเกด] น. ที่รองเท้า, ม้ารองเท้า. (ส.).

เตาะ ๆ แตะ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เด็กเริ่มสอนเดิน เรียกว่า เดินเตาะ ๆ แตะ ๆ, กระเตาะกระแตะ หรือ เตาะแตะ ก็ว่า.

กบแจะ

หมายถึง(ปาก) ก. แตะ, กระทบ, ประกบกัน, (ใช้เฉพาะการเล่นอย่างเล่นโยนหลุม โดยโยนสตางค์หรือเบี้ยให้ไปแตะหรือประกบกัน), แจะ ก็ว่า.

บาทุกา

หมายถึงน. รองเท้า. (ป., ส. ปาทุกา).

สึก

หมายถึงก. กร่อนไป, ร่อยหรอไป, เช่น รองเท้าสึก บันไดสึก.