ผลการค้นหา

บ้า

หมายถึงว. เสียสติ, วิกลจริต, สติฟั่นเฟือน, หลงใหลหรือมัวเมาในสิ่งนั้น ๆ จนผิดปรกติ เช่น บ้ากาม บ้ายศ บ้าฟุตบอล; อาการที่สัตว์บางชนิดเช่นหมาเป็นโรคกลัวนํ้า เรียกว่า หมาบ้า.

บ้า

หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Leptobarbus hoevenii ในวงศ์ Cyprinidae ลำตัวค่อนข้างยาวหนาเกือบเป็นรูปทรงกระบอก หัวกว้าง มีหนวด ๒ คู่ ท้องกลมมน ด้านหลังและข้างตัวสีเขียวอ่อน ด้านท้องสีขาวแต้มเหลือง ครีบท้อง ครีบก้น และครีบหลังสีแดงอ่อน ในปลาขนาดเล็กมีแถบสีดำคลํ้าพาดตลอดข้างตัว พบอาศัยตามแม่นํ้าลำคลองและบึงใหญ่ทั่วไป ขนาดยาวได้ถึง ๕๐ เซนติเมตร ในธรรมชาติกินผลไม้รวมทั้งผลกระเบา เมื่อมีผู้นำไปบริโภค ทำให้เกิดอาการมึนเมา, อ้ายบ้า หรือ พวง ก็เรียก.

ไอ้บ้าเอ๊ย

หมายถึงเรียกผู้หญิงที่มีฐานะดี รวย และไม่ใช่คนบ้า

หมาบ้าพาลกระแชง

หมายถึง(สำ) น. คนที่อาละวาดพาลหาเรื่องทำให้วุ่นวายทั่วไปหมด.

หลัง

หมายถึงก. หลง มักใช้เข้าคู่กับคำ บ้า เป็น บ้าหลัง.

สมบัติบ้า

หมายถึงน. ทรัพย์สินหรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่เพ้อฝันว่าจะได้ เช่น คิดสมบัติบ้า; ข้าวของที่เก็บไว้แต่ไม่มีประโยชน์ เช่น สมบัติบ้าเต็มตู้ไปหมด ไม่รู้จักทิ้งเสียบ้าง.

บ้า ๆ

หมายถึงว. แผลง ๆ, แตกต่างไปจากปรกติ, เช่น ทำบ้า ๆ เล่นบ้า ๆ.

เมามัน

หมายถึงก. บ้าคลั่ง.

พวง

หมายถึงดู บ้า ๒.

อ้ายบ้า

หมายถึงดู บ้า ๒.

คลุ้มคลั่ง

หมายถึงก. กลัดกลุ้มในใจจนแสดงอาการอย่างคนบ้า.

คนพรรค์นั้น

หมายถึงน. คนพวกนั้น (มักใช้ในทางดูหมิ่นดูแคลน).