ผลการค้นหา

รำพึง

หมายถึงก. คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ, เช่น เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ. น. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง ๒ ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง.

ความหลัง

หมายถึงน. เรื่องราวในอดีต.

มัวแต่

หมายถึงว. อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวแต่พูด มัวแต่คิด, มัว ก็ว่า.

มัว,มัว ๆ

หมายถึงว. ไม่แจ่ม เช่น พระจันทร์มัว, ไม่กระจ่าง เช่น ข้อความมัว, ฝ้า เช่น กระจกมัว, ฟาง เช่น นัยน์ตามัว, ขมุกขมัว เช่น มืดมัว, ไม่มืดไม่สว่าง เช่น แสงมัว ๆ, หม่น เช่น สีมัว ๆ, ขุ่น, ไม่ผ่อง, เช่น ใจมัว; อาการที่ทำติดพันอยู่ ไม่ละไปได้ เช่น มัวพูด มัวคิด, มัวแต่ ก็ว่า.

รำพึงรำพัน

หมายถึงก. พูดอย่างที่คิดคำนึงอยู่ เช่น เขารำพึงรำพันว่า โลกนี้น่าอยู่จริงหนอ.

มัวพะวง

หมายถึงว. มัวเป็นห่วงกังวล.

ก่นแต่

หมายถึงก. เฝ้าแต่, มัวแต่, เช่น ก่นแต่จะร้องไห้.

ขุ่น

หมายถึงว. มีลักษณะมัว ไม่ใส ไม่ชัดเจน.

โอหนอ

หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อแสดงความรำพึงในเวลาดีใจหรือเสียใจ.

อาวัชนาการ

หมายถึง[-วัดชะ-] น. ความรำพึง; การรำลึก. (ป. อาวชฺชน + อาการ).

พิรี้พิไร

หมายถึงว. มัวทำโน่นนิดนี่หน่อย, อ้อยอิ่ง, ตะบิดตะบอย, เช่น ทำพิรี้พิไร มัวพิรี้พิไร.

นึก

หมายถึงก. คิด เช่น นึกถึงความหลัง นึกถึงอนาคต นึกไม่ถึง, คิดขึ้นมาในฉับพลัน เช่น นึกขึ้นมาได้.